Antonia Middendorf

Komedia jest bardzo śmieszna, lekka, z wyobraźnią i trwa tylko 83 minuty.

Film dokumentalny jest stosunkowo monotonny, widzimy przy tym jednak przecudne ujęcia magicznego miasta i tajemniczych zwierząt. Opisywania charakteru kociego są twórcze, częściowo duchowe albo filozoficzne, zawsze osobiste, wrażliwe i bardzo życzliwe.

Dramat jest równocześnie filmem afirmujący życie i przede wszystkim nigdy się nie nudzi. Zawiłe opowieści i gorączkowy pośpiech Beatrice pociąga za sobą ostre tempo akcji, odtwórczynie głównych ról grają wspaniale.

Pokazuje w ciepły i nie do końca dramatyczny sposób dynamikę sąsiedzkiego współżycia i konieczność wzajemnego pomagania.

Obraz nie dokumentuje sytuacji politycznej w Syrii, ani zmierza do szoku lub sensacji.

Przedstawia historię rodzinną, codzienność kobiety i spór związany z własnością i utrzymaniem mieszkania. Brazylijski dramat w reżyserii Klebera Mendonça Filho wiążąc powyższe pytania tworzy tematem opowieści skutki wykorzystania gospodarczego w dzielnicy mieszkaniowego.

Poza rozwojem bohaterki od buntowniczej dziewczyny do powodowanej żądzą władzy kobiety, obraz pokazuje w szokujący sposób brutalne okoliczności hierarchii domowników. Życie i godność ludzka mają różne wartości i żeby radzić sobie we współżyciu, pełen przemocy i upokorzenia, każdy walczy samo dla siebie.

Wyróżni się imponującymi zdjęciami i spektakularnymi scenami akcji, także w epickim, mrocznym Camelot.

Lekka komedia, pełna dowcipnych dialogów, dziejąca się w poważnym kontekście historycznym.

Napięcie, które jest stworzone poprzez taką asymetrię, przewija się przez cały obraz, przy czym osobisty dramat bohaterka jest co najmniej tak samo zajmujący, jak gra polityczna na temat nowej ustawy dotyczącej broni.