Klaudia Ciurka

Mało ambitne, krwawo-rozrywkowe kino. Można się jednak zaskoczyć!

Filmowa adaptacja kultowego RPG traktuje samą siebie z przymrużeniem oka i, moim zdaniem, dzięki temu podejściu może podbić niejedno serce.

Dla fanów pierwszego sezonu, pragnących obejrzeć drugi, pozycja obowiązkowa.

Francuski film o tańcu, ale przede wszystkim o życiu i niezałamywaniu się w obliczu porażki. Bardzo dobre wyłamanie się poza schematy gatunku.

Miłość, śmierć i roboty powraca w wielkim stylu. Tym razem serwuje widzom głównie ponure, poważne historie, chociaż zdarzają się i takie wnoszące odrobinę uśmiechu. Przechodząc od animacji dwu- do trójwymiarowej, wykorzystując najróżniejsze techniki, nowy sezon powinien zaserwować każdemu coś dobrego, pasującego do jego gustów. Fanów franczyzy raczej nie trzeba zachęcać do seansu kolejnych odcinków, ale tych, którzy jeszcze nie znają tej marki, z całego serca zachęcam, by dać produkcji szansę.

Apokalipsa zombie w azjatyckiej szkole dostarcza dobrej rozrywki, trzyma w napięciu i zaskakuje do samego końca. Mimo kilku gatunkowych klisz i logicznych głupotek, warto poświęcić mu kilka godzin.

To film bardzo potrzebny, szczególnie kobietom rozważającym założenie rodziny. Obdzierając macierzyństwo z powłoki idealności i niekończących się uśmiechów, wiernie pokazuje problemy i wyzwania, z którymi mierzyć się może każda młoda mama.

Mrok i ciarki strachu. Szkoda tylko, że bohaterom z gier pozostały tylko ciuszki.

Niby Marvel, ale bez Avengersów. Niby zadowalająco, ale bez fajerwerków.