Siedem

Klasyka gatunku - film, który nie pozostawia nadziei, ale i nie pozwala o sobie zapomnieć.

Kino kryminalne po Siedem już nigdy nie było takie same. Jeden z najbardziej znaczących filmów dla gatunku.

Klasyk. Połączenie kina, biblijnych wartości, Brada Pitta i Morgana Freemana = dzieło idealne. Świetnie zrobiony, mroczny klimat, zabawa z widzem, który wręcz czeka na ukazanie kolejnego grzechu. Napięcie tak zbudowane, ze zakończenie, mimo braku zaskoczenia, satysfakcjonuje. Jeśli ktoś jeszcze nie widział, to najwyższy czas zobaczyć!

Fincher sprawił, że nawet jak ktoś pił kawę, czytał gazetę, to cały czas czułem niepokój. Solidny thriller.

Ciężki, mroczny thriller z rewelacyjnym zakończeniem.

WHAT'S IN THE BOX?!

Porażający obraz świata, w którym zło staje się czymś normalnym, a walka z nim przypomina walkę z wiatrakami. Obsesja głównych bohaterów, którzy dążą do zlikwidowania zła pcha ich w różne sposoby walki z nim, ale nie doprowadza do przełomu, lecz jedynie umacnia Status Quo. Fincher godnie zastępuje Polańskiego w portretowaniu zwichrowanego świata

Poza bardzo dobrą kreacją Morgana Freemana nie zachwyca mnie na tyle, by określić go inaczej niż "dobry". Ale zdaję sobie sprawę z tego, dlaczego innych zachwyca.

Ten błyskotliwy thriller z klimatem ciężkim jak ołów nawet po tylu latach , nadal wywiera mocne wrażenie i pozostawia po sobie solidnego moralnego kaca.

Jeden z najlepszych thrillerów w historii kinematografii, bez wątpienia. Myślisz Se7en mówisz klimat. Charyzmatyczni detektywi, napięcie, brud, inteligencja + szaleństwo antagonisty - tak właśnie wyobrażamy sobie perfekcyjne zagadki kryminalne i ta bezsprzecznie taka jest. Jednakże czym byłby tak prosty przepis bez kunsztu osoby która to danie przyrządza - Fincher to już taka marka, że nie trzeba nikomu polecać jego filmów, po prostu trzeba obejrzeć je wszystkie.

What's in the Box?
What's in the fuckin' Box?

Wszystko przez pieprzone spoilery...

Historii o seryjnych mordercach w kinie było na pęczki. Ale ten film będzie już na zawsze odmieniany przez wszystkie przypadki filmowych środków wyrazu: reżyseria, scenariusz, dźwięk, suspens, obsada, scenografia, charakteryzacja. Nawet po 30 latach, znając zakończenie, wciąż robi wrażenie.

(7.4)

Najlepszy kryminał bez dwóch zdań, który zawiera bardzo ciekawą fabułę obsadzoną w mrocznym klimacie, w której aktorzy pokazują swój kunszt.
Realizacja od reżyserii przez zdjęcia, muzykę aż po produkcje ukazuje nam poziom wyższej perfekcji.

Pomimo kilkunastu lat nadal świetnie odzwierciedla współczesny świat i reguły nim rządzące.

Fincherowi udało się stworzyć przerażający, a jednak wciąż prawdziwy obraz świata, w którym każdy element podkreśla beznadziejność podejmowanych działań przeciwko złu. Bo zło jest w każdym z nas, a zranić może praktycznie każdy - nieważne, czy jest sąsiadem, kolegą z pracy czy fotoreporterem. Wszystko podkreślone jest dawką brutalności, ale nie epatuje przemocą. Całości dopełnia równie niepokojąca, jak wszystko od zdjęć i scenografii po wspaniałą grę aktorską, muzyka.

Klimat gęstszy niż powietrze na Śląsku i zakończenie, które zostawiło mnie z otwartą gębą, powtarzającego 'Ale jak to...' - niedościgniony wzór dla kryminałów.

Brudny, mroczny klimat robi połowę filmu. Drugą połowę przejmuje para detektywów - Pitt i Freeman. Zakończenie dość przewidywalne, ale nie boli mnie to.