Ludzki głos

Almodóvar po raz pierwszy w karierze nakręcił film po angielsku i język zdaje się go ograniczać. Znów jednak, jakakolwiek sztuczność staje się elementem prowadzonej refleksji i trudno oddzielić celowe granie formą od niedociągnięć. W pewnym momencie takie rozróżnienie przestaje nawet mieć znaczenie, co wydaje się największym osiągnięciem czy może przewrotnym żartem całej produkcji.

Mając to wszystko na uwadze, trudno potraktować short Almodovara jako coś więcej niż ćwiczenie stylistyczne, wprawkę przed właściwym anglojęzycznym "debiutem". Serio, widziałem już studenckie dyplomy bez topowych budżetów i aktorskich supergwiazd, które o niebo lepiej radziły sobie nie tylko - co oczywiste - z przystawalnością do własnych czasów, ale także z puentowaniem historii. Może więc wszystko to tylko po to, żeby Pedro zakumplował się z Tildą?

Krótka, acz intensywna przygoda, która powinna usatysfakcjonować i fanów Almodóvara, i czcicieli aktorskiego talentu Swinton. A po wyjściu z kina będziecie mieli ochotę na powtórkę zarówno tego filmu, jak i innych dzieł obojga artystów.

Czekam teraz na otwarcie kolejnego rozdziału. Nie obraziłbym się, gdyby Almodovar od teraz zaczął kręcić tylko takie krótkie metraże. Tym bardziej, że pod względem reżyserii i treści jego nowe dzieło przegania niemałą liczbę pełnych metraży.

Jestem niemal przekonany, że dla wszystkich fanatyków twórczości Almodovara Ludzki głos może być prawdziwą wisienką na torcie. Nieprzekonanych do jego kinowych popisów z kolei najprawdopodobniej nie nawróci na wiarę w kult mistrza. Nie zmienia to faktu, że ten krótkometrażowy film sam w sobie staje się doskonałym wstępem do zapoznania się z filmografią Hiszpana.