Coś

Gęsta atmosfera, interesujący koncept i ciekawy setting. Poza tym świetny jak zawsze Kurt Russel i rewelacyjne efekty specjalne, które nawet do teraz robią na mnie ogromne wrażenie. Kultowa pozycja.

Antarktyda, mróz, tajemnica, nieufność, otwarte zakończenie, broda Kurta Russella. Niczego więcej nie potrzeba.

Świetny horror. Charakterystyczny motyw muzyczny idealnie współgra z klimatem mroźnego odludzia. Do tego efekty, które przebijają niejedno dzisiejsze CGI.

Świetny pomysł, naprawdę niebanalna fabuła. Film przede wszystkim budzi niepokój, co u Carpentera jest znakiem rozpoznawczym.

Genialne efekty i niepokojący nastrój od pierwszej do ostatniej minuty. Jeden z najlepiej zrealizowanych (i przerażających) horrorów.

Anatomia strachu według Carpentera - od izolacji i przerażenia po nieufność i paranoję. W miejsce tytułowej kreatury można podstawić jakiekolwiek inne zagrożenie i wciąż historia działałaby tak samo dobrze.

Ten film nawet nie chce się zestarzeć. Przemyślana reżyseria i nie gorszy scenariusz. Mistrz Morricone w najwyższej formie.

Nie tyle przerażający, co wywołujący abstrakcyjny niepokój. Do tego ta arcygenialna realizacja...

Tak się kiedyś robiło horrory: poczucie zagrożenia, izolacji oraz ciągłej paranoi, która wynika z kompletnego braku zaufania oraz charakteru złego - kameleona, idealnie wtopionego w tłum. No i jeszcze Kurt Russell grający rolę życia.

To Coś! Klimat odizolowania w bazie badawczej. Zimno, śnieg i miotacz ognia. Efekty specjalne w starym stylu, które nadal robią wrażenie.

Dobrze sobie cosia odświeżyć. Najlepszy film Carpentera. <3

Ma swój klimat, nie do końca w moim typie. Za dużo kiczu

Najlepszy horror/sci-fi ever. Klasyk nad klasykami.

Klaustrofobiczny klimat odciętej od świata bazy, nieobojętni bohaterowie i doskonale budowany suspens. Opus magnum Johna Carpentera!

KLASYKA, perfekcyjnie wykorzystuje możliwości w zakresie efektów specjalnych, tworzy wiarygodną historię pełną zrozumiałych ludzkich zachowań i psychologii.

Dużo inspiracji Obcym nakręconym 3 lata wcześniej. Gęsty klimat , a jednak mniej napięcia niż się spodziewałam.

Ten film wręcz emanuje zajebistością - Russell z miotaczem ognia i one-linerami, muzyka w klimacie Carpentera,która potęguje napięcie oraz UFO na Antarktydzie.

Koncepcja świetna w swej prostocie. Realizacja, atmosfera niepokoju i nieufności - palce lizać. Nic się nie postarzał.

Fajny klimacik

Carpenter jest nad wyraz skuteczny w serwowaniu nie tylko makabry ale i w dozowaniu napięcia a mistrzowsko wykonane praktyczne efekty specjalne (choć budzące odrazę) doskonale odzwierciedlają książkową ideę zmiennokształtności pozaziemskiego bytu (czego wersja z 1951 nie uchwyciła) , muzyka Morricone z kolei znakomicie podkreśla nastrój niepokoju i paranoi. Bez wątpienia jedno ze szczytowych osiągnięć gatunku.

Nieco przestarzały ale jednak klimat ma niesamowity : mróz, obcy z kosmosu i brak kontaktu ze światem. Ciekawiej być nie może :)

Kurt Russell i miotacz ognia. Czy czegoś trzeba więcej?