Pogromcy duchów. Dziedzictwo

Przywodzi na myśl raczej rozszerzony odcinek serialu 'Stranger Things' aniżeli kolejny rozdział o Pogromcach duchów. I choć udaje się Reitmanowi uchwycić ducha nostalgii poprzez liczne nawiązania do kultowego oryginału nie za bardzo wychodzi mu opowiedzenie podobnie świeżej i zabawnej historii , którą tamten miał do zaoferowania. Nie ulega też wątpliwości że najlepsze lata łapiduchy mają już po prostu za sobą , lepiej więc darować sobie zbędną kontynuację i raz jeszcze obejrzeć oryginał.

Bardzo dobrze bawiłem się na filmie,dobry klimat,fajni aktorzy,płaczliwa końcówka i,mały minus to za wolno się rozkręca

Reitmanowi udaje się znaleźć złoty środek między festiwalem nostalgii a symbolicznym przekazaniem pałeczki w formie historii dla nowego, młodszego pokolenia widzów. Choć tego nostalgicznego lukru ulało się tutaj komuś zdecydowanie za dużo, szczególnie w trzecim akcie.

Bezpiecznie rozegrane, ale dzięki temu też całkiem przyjemne. Choć pod koniec już miałem dość fanserwisu, więc w przyszłości liczę na coś lepszego.

Scena otwierająca jest wspaniała (i niestety do końca nic jej nie przebiło), wizualnie jest obłędnie, a Paul Rudd jak zawsze cudowny. Jest mroczniej, co mnie cieszy, duch kina nowej przygody. Ale czemu Phoebe i Podcast to chodzące klisze? Jest też ghostbusterowe Skywalker Ex Machina, a finał zamiast postawić na coś oryginalnego, to tylko wariacja poprzednich części.
Podsumowując - to jest dobry sequel, jeszcze lepszy tribute, ale niekoniecznie dobry film.