Próba

Haki, które używane są w tej historii, nie mają się czego chwycić. Ślizgają się po tematach, desperacko sunąc ku kulminacji.

Gdzie tu konflikt, gdzie napięcie? Przez pół filmu oglądamy zadufanych w sobie dupków znęcających się nad potulnymi wrażliwcami. Nuda i banał: łatwo jest gardzić rozpieszczonymi gnojkami z psychopatycznymi ciągotami, łatwo współczuć dręczonym przez nich sympatycznym normalsom - za łatwo.

To projekt powstały na bazie uproszczonego scenariusza: po seansie niektórzy widzowie na pewno uznają, że historia mogła być głębsza, a płynący z niej przekaz - dobitniejszy. Choć Robbinsowi nie udało się nakręcić horroru przełomowego, pozostaje jego dzieło mocne zarówno z uwagi na szokujące wydarzenia, jak i wysokie walory produkcyjne.

To film przede wszystkim dla miłośników konkretnie kina tortur spod znaku Eliego Rotha. Jest przewidywalny w każdym aspekcie, boleśnie tani i nie najlepiej zagrany, ale wciąż sprawdza się dobrze w swojej roli.

Próbie nie udaje się utrzymać widza w napięciu przez co jest filmem zbyt monotonnym. Niewiele się tu dzieje poza naprzemiennymi torturami i ucieczką, a filmowi daleko do Hostelu, który również nie był wybitnym kinem, ale przynajmniej potrafił zaszokować. Próba szokuje jedynie tym, że udało jej się trafić do regularnej dystrybucji kinowej.