Wakacje

Ostatecznie przychodzi wstydliwa wręcz refleksja, że ten seans był zdecydowanie zbyt przyjemny. I to właśnie tutaj najlepiej odnajduję się tegoroczny zwycięzca nagrody Grand Prix na MFF Nowe Horyzonty - jako film, który wywołuje wyrzuty sumienia i umieszcza w głowie widza ziarenko, które będzie kiełkować i pozwalać odkrywać kolejne odcienie szarości tych kolorowych wakacji jeszcze na długo po seansie.

Trudno nie odnieść wrażenia, że wykreowany przez reżyserkę świat wątpliwych wakacyjnych atrakcji jest tylko czubkiem góry lodowej.

Dzieło przemyślane narracyjnie, konsekwentne formalnie i w zaskakujący sposób grający z przyzwyczajeniami widza. Holiday to tylko pozornie wakacyjna opowieść. Mimo kolorowych kadrów i pięknych krajobrazów nadmorskiej Turcji, bije z niego chłód i niepokój.

Zarówno w głównej bohaterce, jak i w fabule nie ma nic nowego. Formalna dyscyplina tego obrazu imponuje, ale jak głosi ludowa mądrość - z ładnej miski się nie najesz.

"Holiday" to mimo pewnych umowności, debiut spełniony, w którym forma doskonale współgra z treścią, a przy okazji wyważony i potrzebny głos w dyskusji na temat przemocy seksualnej wobec kobiet. Widać, że Eklöf nie boi się podejmować trudnych, humanistycznych kwestiii, a świat w jej oczach ma znacznie więcej odcieni niż czerń i biel.

"Wakacje" mają w sobie szczególną moc, płynącą z niesamowitej pewności siebie, jaką charakteryzuje się Isabella Eklöf. Jej bolesne doświadczenia stają się inspiracją dla bardziej zniuansowanego, głębszego obrazu. Podczas, gdy wiele innych filmów o feminizmie i kobiecych prawach podaje nam gotowe odpowiedzi czy definicje, Eklöf daje nam odświeżający film, który zadaje pytania.