Animated Brain

Miało być wzruszająco, wyszło nieco miałko.

Moim skromnym zdaniem nie jest on jednak kompletnym gniotem, jakim to mianem okraszony został przez niektórych krytyków.

Jest przepiękną podróżą w przeszłość, przypominającą o tym, co jest w życiu najważniejsze.

Ma w sobie wiele nawiązań do filmów akcji, bywa zabawny, ale niektóre sceny są w niezbyt dobrym guście. Sekwencje zawierające przemoc również do mnie nie przemawiają.

Bywa zabawnie, intrygująco. Akcja nabrała rozpędu, kiedy bohaterowie znaleźli się właśnie w Zaświatach. Za dużo tu jednak zrzynek, by uznać tytuł za mocną pozycję.

Warto obejrzeć przede wszystkim ze względu na przesłanie, dynamicznie zmieniające się barwne sekwencje animacyjne, utwory, a także, aby docenić pracę, jaką wykonał tutaj Paweł Skiba. Brawo!

W konsekwencji w mojej ocenie to tytuł z nieco wyświechtanym morałem, jednak idealny jako 'guilty pleasure' po ciężkim dniu lub na leniwe popołudnie.

Coś w sobie ma, ale toporne piosenki psują jego odbiór.

Bawi, wzrusza i pokrzepia. Czuć także, że twórcy podeszli do tematu kreatywnie.

Ciekawy pomysł, sprawna realizacja.

Spełni oczekiwania wielbicieli serii. Niekoniecznie jest jednak idealnym wyborem, jeśli chodzi o tych, którzy się do niej dopiero przymierzają, bowiem zbyt dużo w nim zawiłości.

Pozycja spełnia swoją rolę - intryguje, dostarcza rozrywki i stanowi okazję do spojrzenia na postać Księcia w bajkach Disneya z nieco innej perspektywy. Mogło być lepiej, ale nazywać tytuł kompletną porażką jest mocno nie na miejscu.

Daję mocne 8/10 przede wszystkim za świetnie współgrające ze sobą elementy artystyczne. Obraz i dźwięk tworzą zazębiającą się, harmonijną kompozycję, która sprawia wrażenie przemyślenia całości.

Genialna animacja o irańskiej rewolucji.

Zdobył moje serce z kilku powodów. Po pierwsze obraz jest niezwykle wzruszający, po drugie otwiera oczy na nieludzkie traktowanie zwierząt w przemyśle cyrkowym.

To bez dwóch zdań film niezwykły. Tę surrealistyczną animację dla starszych widzów zaliczam do grona tych, które się albo uwielbia albo nie znosi. Szanuję ten obraz, ale należę do tej drugiej grupy.

Uważam, że Psi Patrol spełnia swoją rolę, a nawet powiem więcej - stanowi dobry punkt odniesienia do dyskusji z dzieckiem o czworonogach.

Piękna, bogata, magiczna i niepokojąca animacja, która nie tylko przenosi nas w fantastyczny, bajkowy świat, ale kwestionuje przestarzałe stereotypy i kieruje uwagę na ważne aspekty ludzkich motywacji. Dzięki szerokiemu wachlarzowi wspaniałości, które oferuje, staje się pozycją obok której nie da się przejść obojętnie.

Porażające wizualnie i fabularnie kino gangsterskie w wersji animowanej, które napełnia ciało strachem, a serce doprowadza do łez.

Ja w moim animowanym serduszku mam specjalne miejsce dla Odetty, którą zachwycam się tak samo, jak za dzieciaka.

Wzrusza i dostarcza solidnej porcji rozrywki. Nie jest jednak w żadnym razie wybitny.

Niezły film, nieco ckliwy, nieskomplikowany i przewidywalny, ale o prostym i dobrym przesłaniu.

To zdecydowanie jeden z najbardziej wzruszających filmów animowanych, a wręcz w ogóle filmów, jakie widziałam. Poza tym, że dotyka naszych najczulszych strun, wprawia również w zachwyt.

Spełnia swoją rolę zarówno, jeśli chodzi o dostarczenie nam emocji, jak i wrażeń wizualnych. Pixar nie zawiódł, a bałam się o to po seansie czwartej części Toy Story, której moim zdaniem brakowało polotu. Na szczęście tym razem się udało!

Tym razem się udało.

Gdyby w filmie był lepszy dubbing, a kreska mniej toporna, z pewnością wzbudziłby on we mnie większe emocje. I tak jest jednak dobrze.

Piękna i wieloaspektowa baśń, która z pozoru może wydawać się nielogiczna i niejasna, jednak po chwili zadumy historia i jej przesłanie stają się oczywiste.

Animacja jest dopracowana, a pomysł na fabułę filmu- nieszablonowy. Jak na musical trochę kuleje, ale jest jedna perełka!

To film dla całej rodziny i, mimo paru mrocznych momentów, spodoba się także młodszym widzom. Obraz porusza nie tylko temat emigrantów, amerykańskich sierot, różnic klasowych, ale również walki o bezpieczne życie.

Czy jednak Czarny Kocioł zasługuje na całkowite potępienie i wrzucenie w czeluście lochów Disneylandu? Myślę, że mimo wszystko nie powinniśmy być tak srodzy. Młode pokolenie starało się jak mogło, a efekty ich prac zostały częściowo pocięte, więc powinniśmy przymrużyć oko i sięgnąć po ten tytuł - w końcu to jedyny film Disneya z zombie!

Zachęca do życia z zgodzie z filozofią zen, dostrzegania uniwersalnych prawd w z pozoru błahych wydarzeniach. Czyni to w sposób bezpretensjonalny, zabawny i uroczy.

Animowana czarna komedia Netfliksa Rodzeństwo Willoughby okazała się bardzo, bardzo udanym przedsięwzięciem. Rodzinka Willoughbych ma szansę na trwałe zapisać się w panteonie najciekawszych bajkowych postaci.

Bardzo przypomina pod kątem przesłania Podniebną pocztę Kiki, tylko że jest jakieś dziesięć razy bardziej magiczny, baśniowy i ciepły od niej. Jestem tym filmem olśniona. Cudo.

Jest wyjątkowy z dwóch powodów. Po pierwsze, nie został wyreżyserowany ani przez Hayao Miyazakiego, ani przez Isao Takahatę. Po drugie, jest wyjątkowo skromny, ale niepozbawiony smaczków.

Nie wiem, co brał Isao Takahata, gdy wpadł na pomysł realizacji tego filmu. Jestem mu wdzięczna, że to wziął. Szopy w natarciu to jazda bez trzymanki.

W Szkarłatnym pilocie jest wątek romansowy, ale filmowi daleko do czegoś co nazwać możną "ckliwym romansidłem", ma do zaoferowania o wiele więcej warstw, których jeśli nie odkryjecie od razu, to z pewnością z każdym kolejnym seansem. Wg mnie tytuł to kolejny sukces Miyazakiego.

Don Bluth stworzył uczuciowy rollercoaster, który nie nudzi ani przez sekundę. W zaledwie 60 minut doświadczycie całego spektrum emocji.

Sentymentalna podróż w przeszłość, ale pozbawiona pretensjonalności i patosu.

Opowiada niezwykle prostą historię, jednak w sposób wyjątkowo uroczy.

To film, który zobaczyć powinien każdy fan science-fiction. Reżyser Hayao Miyazaki wychodzi poza strefę komfortu. Wychodzi na tym zaskakująco dobrze!

Jest dziełem zupełnie innym od disnejowskich produkcji - udowadnia, że animacja może bardziej przypominać głębokie kino, niż słodkie i hollywoodzkie obrazy amerykańskiego giganta.

Pozycja obowiązkowa dla wielbicieli niepowtarzalnego stylu reżysera. Olśniewający moralitet z przeszedł próbę czasu.