cufello

Polityczna satyra na zakulisowe gry polityczne. Ciekawy duet aktorski Olivier Gourmet i Michel Blanc.

Porządnie wykonana wersja, która nie dodaje od siebie czegoś więcej niż oryginał, a jednocześnie jest bardziej dosłowna przy zakończeniu.

Świetny klimat tajemnicy, ciekawa praca kamery dodająca poczucie ograniczonej przestrzeni małego miasteczka. Szkoda tylko zbyt dosłownego zakończenia.

Trzecia moralna opowieść. Bardzo dobre dialogi i słowne przepychanki o naturze religijno-filozoficznej z Pascalem w tle.

Yeo wrzuca bohaterki w opary mgły melancholii po śmierci dawnego kolegi z klasy. Żałoba przełamana kolorem na tle urbanistycznych widoków japońskich przedmieść.

Między fikcją, a dokumentem. Dziesięć lat starsi bracia w lustrzanym odbiciu. Społeczne kino biedy nad wodami Kadyksu.

Panie prezydencie nie jestem terrorystą. Indyjski dramat społeczny post 9/11 z obowiązkowym romansem i ckliwymi momentami.

Octopus'20. Natchnienie Slashermana. Przenikanie się fikcji i rzeczywistości z komentarzem na temat epatowania przemocy w mediach. Komiksowe gore.

Tragiczne losy pokolenia kabulskich jaskółek chowających swą wolność za burkami w religijnej dyktaturze.

Octopus'20. Body-thriller społeczno emancypacyjny, z 'łaknieniem' odnalezienia szczęścia i tożsamości, który w dość nieoczekiwany sposób może zaskoczyć widza.

Octopus'20. Parodia programów ery VHS nagrana na starą taśmę z wesela rodziców. Film - eksperyment o dojrzewaniu.

Octopus'20. Baśń o podróży dorastania w nieszczęśliwej, niemożliwej do spełnienia miłości.

Octopus'20. Romans na paryskich ulicach, obdartych ze złudzeń i pełnej wolności młodych ludzi. Społeczny dramat okraszony elektroniczną muzyką.

Octopus'20. Reżyserka, dzięki swemu doświadczeniu w dokumentowaniu subkultury autentycznie podeszła do ukazania pokolenia punk. Przedmieścia niezrozumienia.

Octopus'20. Projekt życia Stanleya, który przeobraził się już bez niego w komercyjną i artystyczną klapę. Dużo soczystych ciekawostek z planu.

Octopus'20. Magiczna Sam Robinson w technikolorze. Campowy komedio-horror w tematyce wojny płci i strachu przed kobiecością.

Octopus'20. Psychologiczny horror z elementami klaustrofobicznego body-hororu, strachem przed pokoleniową przemijalnością i demencją.

Octopus'20. Stylowy odosobniony świat starej rezydencji. Nielogiczna motywacja, niedokończone wątki i finał, który może zawieść.

Octopus'20. Techno-horror w klimacie post-apo. Klimatyczny świat przedstawiony z sercem ale małym budżetem.

Octopus'20. VHS Hell. Tani Mad Max i mistyczny Panasonic chronieni mocą tanich efektów specjalnych.

Szpiegowski heist-movie z jak zwykle dobrym Redfordem. Kiedyś czysta fikcja, w dzisiejszych czasach elektronicznej inwigilacji niepokojąco aktualny.

Octopus'20. Krwawa jazda na pełnej adrenalinie. Czyli połączenie NERVE z Hardcore Henry.

Nie łatwy w odbiorze przez swój senny, minimalistyczny styl i oklepany motyw uzależnienia. Scenariusz pisany dla niej przez życie w związku.

W poszukiwaniu klucza czyli nowojorska trauma 9/11 oczami autystycznego dziecka. Von Sydow kradnie film swym niemym epizodem. Familijnie i łzawo.

Octopus'20. Duszna, nieprzyjemna podróż w poszukiwaniu zaginionego dziecka do jądra ciemności. Koszmar dżungli odzwierciedleniem traumy i psychiki matki.

Octopus'20. Kolorowa wizja Lovecrafta, piękna stylistycznie ale momentami toporna. Niezobowiązujące kino Stanleya na wspólne oglądanie po północy.

Być listonoszem czyli miłość oczami chłopca. Mezalians i mizoginia wśród arystokracji schyłku XIX wieku. Senne wakacyjne tempo narracji z dobrą muzyką.

Reżyser umiejętnie żongluje stylami gatunkowymi. Połączenie intrygi kryminalnej z thrillerem i dawką 'diabolicznej' tajemnicy.

Octopus'20. Nieudana pogoń za King Kongiem. Campowa, przygodowa wizja ery kolonializmu z wizją wiecznej matrony.

Prosty plan zawsze się komplikuje, gdy pojawią się skradzione pieniądze. Całość krąży klimatem w okolicach Fargo.

Trudne życie współczesnej klasy średniej okiem Kena Loacha. Smutna ironia poświęcenia się dla rodziny, jej kosztem.

Fenomenalna krótkometrażowa historia w windzie. To coś więcej niż tylko zwykła gra w małżeństwo.

Zabić Drozda na brytyjskich przedmieściach. Potłuczony świat pełen patologii oczami dziecka.

Genialny, wciągający i niezmiennie aktualny. Spirala społecznego niezrozumienia, pogardy i nienawiści z punktem kulminacyjnym w samym finale.

Jak 'zrobić' cywilizowanego człowieka. Liryczna biografia Angelo, zabawki arystokracji, którego 'ucywilizowanie' zakończyło się na wystawie.

Niejednoznaczny ale wyrazisty bohater grany przez Brando. Walka jednostek ze skorumpowanym, mafijnym systemem związkowym w dokach.

Autentyczny zapis autobiograficzny. Trudna i bezwarunkowa miłość idealnie wpisująca się w aktualne napięcia społeczne.

Absurdalna, niemalże teatralna sztuka przesłuchiwania. Klimat i humor idealnie trafiający w mój gust.

Z szarego piekła do zachodniego nieba. 300 mil brawurowej ucieczki. Poruszająca ostatnia scena rozmowy z rodzicami po zderzeniu z nową rzeczywistością.

Sługa może drwić ze swego pana. Lekka i szalona biografia zuchwałego autora Cyrulika i Figara. Zapowiedź nadchodzącej rewolucji.

Kratt! Estońskie magiczne dziady w na pół pogańskim folklorze i budzącą się tożsamością narodową.

Sztuka wyrachowanej manipulacji królowej serc. Ciekawy koncept odwrócenia stereotypowych ról płci.

Eksperymentalny miks fabuły i dokumentu z elementami niemieckiego ekspresjonizmu kina lat 20. Niezrozumienie chorób psychicznym przyczynkiem zbiorowej histerii.

Typowa prowincja amerykańskiej lat 60 z historią poruszającą tematy szeroko rozumianej akceptacji i tolerancji.

Doba refleksji dilera, która rozlicza się z nowojorską traumą 9/11. Genialny monolog Nortona w łazience.

Ostatni oddech mamy. Emocjonalna podróż z ojcem i determinacja bohaterki aby zachować kontrolę nad życiem.

Wojna się nie zmienia i pochłania dusze i serca młodych chłopców. Klasyka kina, która nie zestarzała się w odbiorze.

Podróż na kwasie do tragedii. Animacja, chociaż mało estetyczna pasuje do klimatu i fabuły opowieści.