Zagłada domu Usherów

Taki skondensowany Poe w wersji popcornowej, przełożony na współczesne realia i przynajmniej w moim odczuciu ograbiony z właściwej sobie mistyki i tajemnicy. Ogląda się raczej przyjemnie ten upadek amoralnego rodu, ale nie idzie za tym większa refleksja. Zabrakło mi tu tragizmu i obłędu, większej grozy, mniejszej groteski.

Całość nie straszy też za bardzo, a chwilami za bardzo przypomina b-klasową mroczną satyrę na bogaczy i chciwość. Nie jest to rzecz kompletnie zła i nijaka, ale po wyniku zsumowania Mike'a Flanagana i Edgara Allana Poego spodziewałem się o wiele więcej.

Godne pożegnanie Mike'a Flanagana z Netflixem.

Flanagan przyszykował swoje pożegnalne dzieło jako halloweenową błyskotkę skrojoną pod sezonowy katalog Netflixa, serial, który straszy tak, żeby przypadkiem nie wystraszyć, a po twórczości Poego meandruje jedynie pretekstowo, tak by nie zniechęcać nikogo literackimi proweniencjami.

Najlepsza rzecz jaką Mike Flanagan zrobił dla Netflixa. Fenomenalna technicznie, rewelacyjnie zagrana oraz chyba najbardziej interesująca adaptacja dzieł Poego jaką mogę sobie wyobrazić. Mroczne, niepokojące, brudne i bardzo satysfakcjonujące doświadczenie.

E.A. Poe zasługiwał na nietuzinkową firmę prezentacji filmowej.

Choć odwołań do Poego w serialu Flanagana jest cała masa, to zabrakło najważniejszego, najtrudniejszego do uchwycenia elementu - istoty twórczości wspomnianego nowelisty, głębokiego i bezceremonialnego wgryzienia się w ludzką duszę i psychikę. Flanagan tychże nawet nie liznął.

To bez wątpienia jedna z najważniejszych premier tegorocznego sezonu halloweenowego. Mike Flanagan, który przed laty dał światu fenomenalne "The Haunting of Hill House", powrócił, by zaserwować nam ostatni owoc swojej współpracy z Netfliksem.