Rafał Glapiak

Przez żołądek do serca, czyli wywołujące dobre samopoczucie kino o mierzeniu się z przeciwnościami oraz o miłości do tradycji, gotowania i karmienia ludzi.

Dobrze przyjęta w międzywojennej Polsce i całkowicie zignorowana za oceanem pełna dziwów i niezwykłości ekranizacja powieści Lewisa Carrolla, tyleż oryginalna, co nudna.

Okrutnie przeciętny film łączący elementy komedii familijnej z kinem gangsterskim, naszpikowany zarówno gwiazdami, jak i banałem.

Nieszczególnie interesujące kino o artystce zmuszanej do nieustannego dokonywania wyboru pomiędzy pokarmem dla ducha a chlebem powszednim.

Niezwykły portret młodej Ameryki trzeciej dekady XXI wieku, przypominający pocztówkę, na której zapisano słowa i gorzkie, i niosące nadzieję.

Eksperymentująca z narracją pulpowa opowieść o zakochanej kobiecie skazanej na śmierć, odrzucona przez nierozumiejącą jej struktury publiczność.

Zgrabna satyra na Hollywood zamknięta w parodii kina gangsterskiego, w której z samego siebie śmieje się ucieleśniający konwencję James Cagney.

Na wskroś jankeska saga przybliżająca losy czterech sióstr zmagających się z dojrzewaniem i znojami wojny secesyjnej, co korespondować miało z trudami Wielkiego Kryzysu.

Skłaniająca do refleksji, zręcznie zrealizowana, ale chwilami zwyczajnie pozbawiona życia opowieść o dystopijnym świecie, w którym ludzkość wyprano z emocji.

Mało oryginalna, ale za to nadrabiająca ironicznym humorem opowieść o młodym pisarzu mierzącym się z żałobą po stracie ukochanej matki.

Rozwijająca się naprędce i pozbawiona emocji - przynajmniej na ekranie - opowieść o niemożliwych do polubienia kobietach z dwóch różnych pokoleń, ale jakże bliskich sobie.

Zimny i niemal całkowicie wyprany z emocji film przybliżający postać Flannery O'Connor, amerykańskiej pisarki i katoliczki, portrecistki Głębokiego Południa.

Przeciętne i obliczone na skandalizujący efekt pożegnanie jak zwykle brawurowej Clary Bow - dziewczyny mającej to coś - z kinem i ze swą wierną widownią.

Będąca odpowiedzią studia MGM na przebojowe musicale Warnerów opowieść o girlsie, która dzięki talentowi i pracowitości osiąga sławę, o jakiej nawet nie marzyła.

Niewolny od stereotypów, choć dużo bardziej empatyczny niż wcześniejsze filmy spod znaku kina egzotycznego fabularyzowany reportaż o alaskańskich autochtonach.

Zabawna i uzbrojona w społeczny komentarz komedia kumpelska, której bohaterki w ciągu kilku godzin wstępują w szranki z piętrzącymi się przeciwnościami losu.

Przeciętne kino ku pokrzepieniu serc, w centrum którego stoi nie rozwijający się w spektrum autyzmu chłopiec - najjaśniejszy punkt całości - a jego zmagający się z problemami ojciec.

Kino wyglądające niesamowicie oraz doskonale operujące nastrojem grozy i tajemnicy, ale opowiadające nie tyle o geniuszu zbrodni, co o pospolitym klaunie.

Typowa dla ery przedkodeksowej opowieść o kobiecie ze złamanym sercem, która w imię miłości i kilku mgnień szczęścia poświęca wszystko.

Aż do na wskroś zachowawczego i typowego dla epoki finału niebywale nowatorska opowieść o kobiecie u władzy, która chciałaby zjeść ciastko i mieć ciastko.

Sztubacka, beztroska i oddająca ducha wakacji błazenada, a przy okazji kino o dojrzewaniu skłaniające zarówno bohaterów, jak i widza do refleksji.

Rozwijająca się niespiesznie opowieść o kilku pokoleniach mężczyzn z Nowego Jorku, pogrążonych w kryzysach, zmagających się z samotnością i wypatrujących zmiany.

Na pozór prosta, a w istocie skomplikowana i poruszająca historia miłosna rozgrywająca się na tle Wielkiego Kryzysu, wśród szarych ludzi z bieda-osiedli.

Powstała na fali dwóch poprzednich musicali Warnerów opowieść o kulisach Broadwayu będąca szczytowym osiągnięciem choreograficznym Busby'ego Berkeleya.

Gatunkowa mieszanka - choć wcale nie wybuchowa - zaglądająca za kulisy Fabryki Snów, stolicy rozkapryszonych gwiazd i zarządzających ich losami speców od reklamy.

Klimatyczna, zręcznie zrealizowana i ociekająca suspensem opowieść o chciwości, którą kierują się żądni zysku ludzie wypatrujący cysterny z benzyną.

Osobliwa i nie do końca satysfakcjonująca artystycznie opowieść o żałobie, w której cyfrowo wygenerowany ptak - wyglądający skądinąd paskudnie - personifikuje Śmierć.

Wzniosłe ideowo, posępne, ale i dające nadzieję kino, które przygląda się trudnym doświadczeniom młodzieży dorastającej na ulicy w czasach Wielkiego Kryzysu.

Upstrzone gwiazdami kino bez, nomen omen, polotu, w którym ścierają się sprzeczne ideały, cisi bohaterowie giną, a wielcy tego świata triumfują.

Przełomowa pod kątem struktury narracyjno-montażowej, choć niedoceniona przez ówczesną publikę i krytykę trajektoria życia człowieka, jego wzlotów i ostatecznego upadku.

Zamknięte w wąskim kadrze i skąpane w czerni i bieli melancholijne kino o doświadczeniu życia na obczyźnie, o związanej z tym samotności oraz o poszukiwaniu nadziei.

Unieśmiertelniająca Mae West oraz przełamująca kulturowe i obyczajowe tabu historia kobiety żyjącej na własnych warunkach, a do tego rozgrywającej mężczyzn, jak chce.

Artystycznie niespełnione, ale bardzo ważne dla czarnoskórych Amerykanów kino o człowieku ukaranym szaleństwem i śmiercią za upojenie się wszechwładzą.

Przeciętne kino o ambitnej aktoreczce chcącej podbić Broadway, pamiętane dziś głównie z uwagi na pierwszego Oscara dla Katharine Hepburn.

Chwilami zabawna, chwilami wywołująca łzy wzruszenia opowieść o mężczyźnie, który musi przestać patrzeć na czubek własnego nosa i zająć się własnymi dziećmi.

Idealna na czasy Wielkiego Kryzysu capreska w iście riskinowskim stylu, czyli kino o nędzarce, która dzięki wsparciu ludzi z półświatka obraca się w damę.

Będąca apoteozą macierzyństwa ujmująca opowieść o kobiecie, która porzuca swe dziecko, a następnie dokłada wszelkich starań, by je odzyskać.

Kino czerpiące z popularnej w brudnej dekadzie konwencji opisującej perypetie trzech kobiet, zabawne i mroczne jednocześnie, w finale ocierające się wręcz o fantazję.

Przyzwoite kino sportowe, z sercem na dłoni podchodzące do swoich bohaterów, stale uprawiających zapasy z dającym się im we znaki życiem.

Nudnawa, ale naszpikowana największymi gwiazdami studia MGM satyra o znamionach komedii obyczajów, której enigmatyczny finał zrewolucjonizował jankeskie kino.

Wzruszająca historia zazdrosnej i zaślepionej swoim egoizmem matki, która woli wysłać syna na pewną śmierć, niż pozwolić mu być z kochaną przezeń dziewczyną.

Uwodzicielska opowieść o zaczytującej się w Biblii kobiecie, która wyrusza w podróż z prowincji do miasta, by tam poznać, co to miłość, zdrada i rozczarowanie.