Bracia ze stali

Mam jeden problem z Braćmi ze stali. Rodzina Von Erich może i jest bardzo popularna w Stanach Zjednoczonych, ale w naszym kraju jej członkowie są totalnie anonimowi. Mam wrażenie, że Durkin trochę o tym nie pomyślał podczas pisania scenariusza. Niektóre sceny i wydarzenia mogą być dla polskiego widza niezrozumiałe, gdyż twórca potraktował je bardzo pobieżnie. Pewnie wyszedł z założenia, że fan wrestlingu o nich wie. Dlatego też na poziomie sportowym ten film na mnie kompletnie nie zadziałał.

Bracia ze stali to niezwykle poruszająca historia i jeden z najlepszych filmów roku. To po prostu świetnie napisana i wyreżyserowana produkcja.

Jest to niewątpliwie dość przygnębiający seans, jesteśmy z bohaterami bardzo blisko i każda ich tragedia uderza również w nas. Ale w końcu po to się chodzi do kina, żeby czuć i przeżywać.

Fani kina sportowego mogą być rozczarowani "Braćmi ze stali". Film Seana Durkina to mocny, choć bardzo delikatny dramat psychologiczny o konsekwencjach życia w toksycznej rodzinie. Gdzie ta toksyczność nie jest widoczna bardzo bezpośrednio i wyrwanie się z niej nie jest łatwe. Kolejna perła w dorobku A24.

Życie braci to reżim treningowy, niekończące się międzystanowe tournée i bezustanne upominanie się o słowo aprobaty. Kevin szybko spada kilka miejsc niżej, owszem ma sylwetkę i umiejętności ringowe, ale potrzebuje wsparcia przy pracy z mikrofonem, podczas gdy David ma dar gadania, co czyni go atrakcyjniejszym w kolejce do walki o tytuł mistrza świata NWA.