Guadanino przeszedł samego siebie-i w tym przypadku nie jest to pozytywne.Zacznijmy od tego,że twórca uwielbia mieszkać konwencje. Miesza kino arthousesowe,nieoczywiste-w jego nowym filmie tak naprawdę to wszystko dostajemy.Dodatkowo całego klimatu dopełnia surowość lat 80,walka z pewnego rodzaju reformami społecznymi(aby nie czuć się odrzuconym ale pozostać nadal sobą).Niestety seans strasznie męczy,nuży,jego powolne tempo zabija widza i po seansie wyszedłem jak zjedzony do ostatniej kości.NIE!

Wyszedłem dość zmieszany. Tak jak część horrorowa podeszła mi do gustu to z dramatem i romansem było gorzej. Do tego od drugiej połowy, film dłużył mi się.

Ciekawa mieszanina gatunków. Odczuwalny pierwowzór literacki.

Ta reżyserska umiejętność Guadagnino do wyciągnięcia nostalgicznie przyjemnego romansu w kinie drogi z krwistym napięciem grozy jest wprost urzekająca. Zachwyca głównie tym w jaki sposób miesza ze sobą niecodzienność zdarzeń z codziennością świata.

Mniam

6,5 tak właściwie. Trochę zbyt oczywiste i sztampowe zakończenie w filmie, który nie miał zamiaru być sztampowym. Spodziewałam się więcej moralnych rozterek i bardziej wyrazistej bohaterki. Czy gdyby usnąć wątek kanibalistyczny, otrzymalibyśmy coś bardziej złożonego niż obraz o problemach nastolatków z rozbitych rodzin?