Do ostatniej kości

Guadanino przeszedł samego siebie-i w tym przypadku nie jest to pozytywne.Zacznijmy od tego,że twórca uwielbia mieszkać konwencje. Miesza kino arthousesowe,nieoczywiste-w jego nowym filmie tak naprawdę to wszystko dostajemy.Dodatkowo całego klimatu dopełnia surowość lat 80,walka z pewnego rodzaju reformami społecznymi(aby nie czuć się odrzuconym ale pozostać nadal sobą).Niestety seans strasznie męczy,nuży,jego powolne tempo zabija widza i po seansie wyszedłem jak zjedzony do ostatniej kości.NIE!

Ciekawa mieszanina gatunków. Odczuwalny pierwowzór literacki.

6,5 tak właściwie. Trochę zbyt oczywiste i sztampowe zakończenie w filmie, który nie miał zamiaru być sztampowym. Spodziewałam się więcej moralnych rozterek i bardziej wyrazistej bohaterki. Czy gdyby usnąć wątek kanibalistyczny, otrzymalibyśmy coś bardziej złożonego niż obraz o problemach nastolatków z rozbitych rodzin?

Wyszedłem dość zmieszany. Tak jak część horrorowa podeszła mi do gustu to z dramatem i romansem było gorzej. Do tego od drugiej połowy, film dłużył mi się.

Mniam

Pierwsza połowa filmu perfekcyjna i byłem niesamowicie zaangażowany i zmieszany w sposób w jaki film chciał żebym był. Nie wiem co po drodze zaszło, ale straciłem uwagę i miałem poczucie, jakby bohaterowie zaczęli błądzić bez większego celu, tempo wyraźnie siadło a końcówka... ugh zostawiła mnie z niesmakiem ale tym razem nie w sposób jakiego bym oczekiwał. Nie jestem fanem finału, nie rozumiem czemu film nie pozostał bardziej subtelny i niedopowiedziany w pewnych kwestiach. Aczkolwiek doceniam.

Ta reżyserska umiejętność Guadagnino do wyciągnięcia nostalgicznie przyjemnego romansu w kinie drogi z krwistym napięciem grozy jest wprost urzekająca. Zachwyca głównie tym w jaki sposób miesza ze sobą niecodzienność zdarzeń z codziennością świata.