Snake Eyes: Geneza G.I.Joe

Snake Eyes: Geneza G.I. Joe została zbyt wcześnie skreślona przez widzów, bo zamiast kiepskiego blockbustera, dostaliśmy porządnie zrealizowane kino akcji w stylu superbohaterskich produkcji.

W końcówce cała ta konstrukcja fabularna zaczyna się sypać i ratuje ją tylko to, że wzbudza skojarzenia z "Władcami Wszechświata" z 1987 roku albo z "Super Mario Bros." z 1993 roku - zaskakuje niezdarnością do tego stopnia, że trudno się od tych karkołomnie przygotowanych obrazków oderwać, ale prawdopodobieństwo, że reżyserowi zależało na efekcie "tak złe, że aż dobre" jest nikłe.

Nie ma sensu tracić czasu na poznawanie genezy G.I. Joe, skoro sami twórcy zrobili ten film bez pomysłu i od niechcenia.

To już trzecie podejście do świata G.I.Joe i choć jest lepszym widowiskiem niż Odwet, to wciąż pozostawia sporo do życzenia. Nie takiej produkcji oczekiwaliśmy. Może w rękach innego reżysera, który by opanował chaos scenariusza i kamerę z ADHD, ten spektakl sprawiłby widzom więcej radości, a tak to bardziej nudził, niż bawił. W potyczce na ekranizacje przygód zabawek Hasbro wciąż zdecydowanie prowadzi Transformers. I to chyba szybko się nie zmieni.

To klasyczny film z kryzysem tożsamości. O ile może być to ciekawe narzędzie budowania fabuły wokół głównego bohatera, o tyle w przypadku całego filmu pokazuje tylko jego największe słabości.