Koszmar minionego lata

"Rozrywka poprzez artystyczną ekspresję" ;) Fajnie buduje napięcie, dostarcza rozrywki, ma świetny soundtrack no i JLH (a żadna inna pod koniec lat 90-tych nie uśmiechała się tak jak ona), a to, jak na slasher, aż nadto ("nielogiczności" też były ale ... przymknąłem oko ;))

Naiwność bohaterów jest poruszająca. Budowanie napięcia niby spoko, ale irytuje swoją schematycznością i chamskością.

Kompetentny slasher jak na lata 90 przystało z błyszczącą Hewitt.

Slasher dla nastolatków wykorzystujący motyw miejskiej legendy o szaleńcu z hakiem z mocno zalatującym rybą portowym klimatem. Ma kilka naprawdę niezłych momentów przerażenia ale ogólnie rzecz biorąc nie wychodzi poza dobrze znaną konwencję. Tylko dla fanów gatunku.

Świetny slasher. Zawsze będę mieć do niego sentyment. Oczywiście moja ulubiona para musiała zginąć, a ci nielubiani przeze mnie przeżyć

Czy ktoś tego chce czy nie to już klasyka.

Gdzieś pomiędzy Ghostfacem a Michaelem Myersem był on-hakoręki. Teen slasher oparty na wątku miejskiej legendy, do dziś będący klasyką gatunku i inspiracją do niezliczonych parodii. Esencja lat 90-tych.

Często porównywany z "Krzykiem" (z tego względu że wyszedł spod pióra tego samego scenarzysty) ale to jednak bardziej konwencjonalny slasher, zrobiony bez przymrużenia oka a już na pewno nie tak błyskotliwie bo dziur logicznych to tu jednak nie brakuje. Na pewno za to broni się klimatem , muzyka Johna Debneya też umiejętnie buduje nastrój. Postać fishermana i wplecione w fabułę wątki miejskiej legendy też wypadają na plus.

Wspaniała esencja głupkowatych slasherów.

Porządny teen-slasher lat 90.
Może zabrakło zabawy a'la "Krzyk" w demitologizowaniu formuły horroru (scenarzysta jest ten sam, Kevin ewidentnie napisał ten skrypt dla kasy, póki miał wzięcie), ale i tak trzymał porządnie w napięciu.
A Jenny (oglądałem na VHSie, pod koniec 1998 roku) podobała się chyba wtedy każdemu nastolatkowi. Podobała się?