Najpierw strzelaj, potem zwiedzaj

Martin McDonagh to mój scenariuszowy guru, bo to jak pięknie zazębia wątki, a słowa łączy w nierozerwalnym kontekście z wizualiami jest wstrząsająco idealne. Żaden inny film nie spowodował, żebym w tak wielkim stopniu chciał odwiedzić miejsce przedstawione w fabule. Ten film to moje katharsis, uwielbiam do niego wracać. To też niedościgniony przykład bathosu w kinie.

Kapitalny scenariusz i Colin Farrell udowadniający, że jest jednym z najlepszych aktorów. "Do końca zły nie byłeś, ale zbyt dobry też nie. Jak Tottenham."

Depresja gangstera w Brugii. Czy to piekło, czy czyściec? Inteligentnie zabawne momenty komponują się z dramatem historii. Liliputy i małe dzieci.

"Trzeba się trzymać swoich zasad" Scenariusz perełka, od angielskiego humoru przez dramat aż po ... teologiczne rozważania, i w sumie ... to był film o karle ;)

Świetny Gleeson. Jeszcze lepszy Farrell. Muzyka Burwella. Błyskotliwy tekst McDonagh. Jego sprawna reżyserska ręka. I (oczywiście!) Brugia "jak z bajki"!

Duet Farrell & Gleeson to doskonały samograj.

Potrzebuje trochę czasu na rozkręcenie się, ale od połowy wiele rzeczy działa absolutnie świetnie. Choćby finał, który wykorzystuje strzelby Czechowa.

Imponuje mi o McDonagha to, jak genialnie potrafi operować schematami, aby potem całkowicie je wywrócić. Brytyjskie wariactwo w opowieści o zbrodni i karze.

Co za kretyński tytuł w polskim przekładzie. Sugeruje, że to głupia komedyjka. A tymczasem jest to przyzwoite kino, z ciekawym humorem i kilkoma mocnymi scenami. No i samo miasto magiczne.

Idealne połączenie kryminału i komedii

Doskonały film. Niekoniecznie komedia

Całkiem nieźle wodzi za nos przechodząc od patetyzmu, przez komedię do surrealizmu.

Wbrew temu, co sugeruje tytuł, jest to Niezwykle klimatyczny komediodramat kryminalny

Bezbłędne połączenie dramatu i czarnej komedii, w której swobodne ukazywanie przestępczości dorównuje najlepszym filmom Tarantino.

Nie wiem czy to niespodzianka ponieważ po opiniach krytyków spodziewałem się co najmniej dobrego filmu. Na pewno nie spodziewałem się tak oryginalnej formy. Film co chwila zaskakuje, gdy myślałem, że wiem co będzie dalej okazywało się, że jestem daleki od tego co za chwilę się stanie. Proporcje pomiędzy komedią a dramatem są zachowane wręcz idealnie, co skutkuje tym, że film ani trochę nie traci na wiarygodności. Jest subtelny Tarantino, jest piękna sceneria, jest świetne aktorstwo, Warto!

o honorze, o sądzie ostatecznym i egzystencjalna podróż po belgijskim (((zadupiu))) okraszona wybitnymi dialogami i szkalowaniem Totków, ahhh McDonagh