Najpierw strzelaj, potem zwiedzaj

Świetny Gleeson. Jeszcze lepszy Farrell. Muzyka Burwella. Błyskotliwy tekst McDonagh. Jego sprawna reżyserska ręka. I (oczywiście!) Brugia "jak z bajki"!

Bezbłędne połączenie dramatu i czarnej komedii, w której swobodne ukazywanie przestępczości dorównuje najlepszym filmom Tarantino.

Chciałoby się zwiedzić tę pieprzoną Brugię. Najlepszy McDonagh. Ten film to moje katharsis. Wymarzony bathos.

Kapitalny scenariusz i Colin Farrell udowadniający, że jest jednym z najlepszych aktorów. "Do końca zły nie byłeś, ale zbyt dobry też nie. Jak Tottenham."

"Trzeba się trzymać swoich zasad" Scenariusz perełka, od angielskiego humoru przez dramat aż po ... teologiczne rozważania, i w sumie ... to był film o karle ;)

o honorze, o sądzie ostatecznym i egzystencjalna podróż po belgijskim (((zadupiu))) okraszona wybitnymi dialogami i szkalowaniem Totków, ahhh McDonagh

Depresja gangstera w Brugii. Czy to piekło, czy czyściec? Inteligentnie zabawne momenty komponują się z dramatem historii. Liliputy i małe dzieci.

Imponuje mi o McDonagha to, jak genialnie potrafi operować schematami, aby potem całkowicie je wywrócić. Brytyjskie wariactwo w opowieści o zbrodni i karze.

Nie wiem czy to niespodzianka ponieważ po opiniach krytyków spodziewałem się co najmniej dobrego filmu. Na pewno nie spodziewałem się tak oryginalnej formy. Film co chwila zaskakuje, gdy myślałem, że wiem co będzie dalej okazywało się, że jestem daleki od tego co za chwilę się stanie. Proporcje pomiędzy komedią a dramatem są zachowane wręcz idealnie, co skutkuje tym, że film ani trochę nie traci na wiarygodności. Jest subtelny Tarantino, jest piękna sceneria, jest świetne aktorstwo, Warto!