Stalker

"Mam gdzieś ludzkość. Z całej ludzkości obchodzi mnie tylko jeden człowiek - ja sam. Nieważne, czy jestem coś wart, czy jestem takim samym zerem jak reszta". Niech ten cytat posłuży za recenzję. Jeden z filmów, który zmienił moje postrzeganie kina.

Pod względem technicznym ten film to z całą pewnością istne arcydzieło. Te wszystkie długie ujęcia, barwy i inne rzeczy robią ogromne wrażenie. Jeśli chodzi o historię to tutaj również trzeba przyznać, że pod tym względem jest to kawał dobrego kina. Można ją przeżywać jak i interpretować na różne sposoby.

TV + Kino (NH). Powtórka po 6 latach i dopiero teraz go naprawdę doceniłem. Emocjonująca podróż w głąb ludzkiego umysłu.

Tarkowski w swoim stylu o potrzebach i pragnieniach człowieka.

Trzech facetów chodzi po łące i rozmawiają...

Zona. Refleksyjne. Długa podróż do celu, tajemniczek komnaty życzeń. Tarkowskiego podwójny trud tworzenia filmu.

Przewspaniały klimat, dawno tak bardzo nie wszedłem w sytuację. Dzieło sztuki. Dużo filozofowania wymaga skupienia. Na koniec może trochę zbyt wprost o religii.

Zgnoił mnie ten film.

juz wiem co będę robił w tym tygodniu. oglądał i próbował odczytywać piękno języka poezji filmowej Takovskiego

(9.4)

film jest okrutnie głęboki, ale też trudny dla kogoś kto nie jest na to przygotowany. to długa podróż wzdłuż granicy, której nie sposób przekroczyć, choć jest ot konieczne. bardzo kameralne kino, ale z wielkim hukiem, który dźwięczy w głowie.

Świetne obrazy, mocne dialogi. ARCYDZIEŁO, jeden z najlepszych filmów Tarkowskiego.

Z tym filmem jest jak z poezją - jednych odrzuci, drugich zafascynuje. Ja zostanę gdzieś pośrodku. Filozoficzny, ale nienadęty. Powolny, ale czasem na tyle, że ciężko jest się w pełni zaangażować. Pełen marazmu, brudu i krętych ścieżek.