Głupcy

Wasilewski postawił wszystko na jedną kartę - albo oburzy, poruszy, wywoła skandal, albo polegnie. Ostatecznie jednak koncept okazał się na tyle sztuczny, że także owa porażka nie jest szczególnie widowiskowa. Manieryzmy zagłuszyły nawet najdalsze echa transgresji.

Głupcy są filmem na tyle złym, że wystawią na poważną próbę nawet jego najbardziej zagorzałych zwolenników.

Mówi się czasem, że polskie kino pożera talenty - że młode i ciekawe głosy w zderzeniu z machiną wzajemnych znajomości i zależności tracą swój rezon i dziadzieją. Wszak taki Filip Bajon zaczynał od udanej Arii dla atlety, a Agnieszka Smoczyńska zachwyciła świat Córkami dancingu. Wygląda na to, że podobny los może czekać Wasilewskiego, który tak bardzo skupił się na tym, by jego najnowszy projekt był bezkompromisowy, artystyczny i poważny, że gdzieś w tym wszystkim zatracił umiar, lekkość.

Tu po prostu nic nie działa. Na najprostszej płaszczyźnie jaką jest historia o śmierci, "Głupcy" nie mają niczego nowego do powiedzenia. Nie umieją oni również emocjonalnie zaangażować. Zaś w głębi jest to film zepsuty jeśli zobaczy się jego przekaz.

Filmowa wizja Wasilewskiego może wydać się po prostu pretensjonalna i sztuczna, niektórzy będą zastanawiać się nad kręgosłupem moralnym reżysera, innych wzruszy emocjonalny paraliż bohaterów. Każdego zachwyci na pewno rola genialnej Doroty Kolak, która wraz z Łukaszem Simlatem dźwiga cały dramaturgiczny ciężar "Głupców".