Głowa do wycierania

Fantastyczna warstwa dźwiękowa tworzy wyjątkowy nastrój. Mocno niepokojący i obrzydliwy, ale przez to fascynujący w odbiorze. Film ten stanowi kwintesencję stylu Lyncha. Wiele elementów z "Eraserhead" można znaleźć w dalszej twórczości reżysera.

Ostro ćpie ten Lynch

Surrealizm miesza się z groteską i absurdem, niemal na miarę Gombrowicza.

Koncept jest prosty, ale szalenie skuteczny. Nie chodzi tu o złożoność symboli i trudność interpretacji, a poruszanie emocjonalnych strun, wydobywanie głęboko zakorzenionych lęków dotyczących ojcostwa, macierzyństwa, niechcianego dziecka, niedojrzałości, ale także nie bycia gotowym na to, co nadchodzi, gdy pojawia się istota, która sprawia, że patrzymy na nią obco, ale też i sami czujemy się obco.

Nadal podtrzymuję zdanie, że gdyby Lynch nie istniał, to musielibyśmy go sami wymyślić. Wizytówka ponadczasowego reżysera.

(8.4) Jeśli jest wam źle, a chcecie się poczuć jeszcze gorzej - obejrzyjcie ten film. What the fuck was that David? Królik, owca? Nie da się o tym zapomnieć...

Nie wiem czym "Eraserhead" jest w swej istocie. Senną marą paranoicznego umysłu wypełnionego przerażającymi dziwactwami czy też przygnębiającą opowieścią o strachu przed ojcostwem ? Może jednym i drugim , może żadnym. "Głowa" otwiera możliwość wielu różnorakich interpretacji tyle że żadna jak dotąd nie odpowiadała samemu Lynchowi.

Jeden mężczyzna, któremu robi się niedobrze

Rewelacyjny albo chujowy jeszcze nie wiem

Treść dość prosta. Forma ciekawa, jak to u Lyncha.

Czarno biała schizofrenia. Awangarda i abstrakcja Lyncha w niepokojąco industrialnej formie. Niezapomniane dziecko Głowy.

Obraz całkowitej izolacji i przytłoczenia. Ciasne kadry pełne detali i mroku. Miejsce, w którym mowa niewerbalna działa ze zdwojoną siłą. Znakomity Jack Nance.

Ten horror na mnie działa. I na szczęście nie ma tu "przerażających", często niestety nadużywanych, jumpscarów. . Tu atmosfera misternie buduje napięcie.