Po wojnie nuklearnej świat wygląda jak pustynia. Max zostaje obrabowany i udaje się do najbliższego miasta, żeby uzupełnić swoje zapasy. Tam podstępna władczyni, Entity, wciąga go w spisek, mający na celu pokonanie Master Blastera. Max zmuszony jest do stoczenia pojedynku w Świątyni Gromu, a następnie zostaje wygnany z miasta. Na pustyni spotyka osadę dzieci, które biorą go za znanego z wyroczni mężczyznę.
- Aktorzy: Mel Gibson, Tina Turner, Helen Buday, Frank Thring, Bruce Spence i 15 więcej
- Reżyserzy: George Miller, George Ogilvie
- Scenarzyści: George Miller, Terry Hayes
- Premiera kinowa: 30 grudnia 1985
- Premiera DVD: 14 listopada 2005
- Premiera światowa: 29 czerwca 1985
- Ostatnia aktywność: 1 stycznia
- Dodany: 28 grudnia 2017
-
Czułem się strasznie zmieszany, bo z jednej strony jest dodatkowe rozwinięcie świata i porządna akcja na koniec, a z drugiej średnio ciekawa historia.
-
-
Max już pop-kulturalny walczy pod kopułą. Najbardziej Hollywoodzka część. Cioteczka Turner.
-
Poszedł trochę w stronę kina familijnego. Raczej tego nie kupuję.
-
Naciągane to 5, ale doceniam za kreatywną scenografię i kostiumy oraz świetną muzykę Maurice'a Jarre'a, ale jeśli chodzi o resztę to ta część stała się niezamierzoną parodią poprzednich. Aż nie mogę uwierzyć, że po tak mięsistej 2. części i taniej, ale skądinąd klimatycznej części 1. twórcy obrali kierunek kina familijnego z taką ilością groteski, pretensjonalności i niepotrzebnego slapsticku, że pozostało mi odebrać to wszystko facepalmem. Końcowy pościg fajnie się oglądało, ale to tyle.
-
Więcej Maxa. Niezły, choć lżejszy klimat i kilka fajnych pomysłów. Scenom akcji brak tej pompy co w dwójce, a samochodów dość mało.
-
TV, Jak zwykle stylowy, jak zwykle ze świetnie wykreowanym światem charakteryzacją i scenografią, jak zwykle fabularnie nie najlepszy.
-
Dużo słabszy i odstający poziomem niżeli dwa pierwsze filmy. Przez moment miałem wrażenie, że to przygodówka.
-
Z niemal intrygi politycznej robi się nagle przygodowe kino familijne. Ale ogląda się przyjemnie
-
Trzeci Max mocno traci na tle poprzedników jednak broni się klimatem , dużą ilością humoru , spektakularnym pojedynkiem w klatce i obowiązkową sceną pościgu w momencie kulminacyjnym ale przede wszystkim charyzmatycznym występem Tiny Turner (także wokalnym).
-
Dużo gorszy niż dwujeczka chociaż dalej da się oglądać. No i piosenka miut
