Waves

Nazwanie Waves połączeniem "Manchester by the Sea" i "Moonlight" jest zupełnym nieporozumieniem - Shults nie ma ani głębokiego zrozumienia Lonnergana, ani subtelności Jenkinsa. Z "Moonlight" łączy "Waves" chyba jedynie wyczulenie na zmysłowość obrazów, ale i tu laureat Oscara wygrywa przedbiegach.

Ostatecznie dostajemy film bardzo nierówny, w którym po genialnym wręcz początku, całość zaczyna się rozjeżdżać i uciekać w mniej pożądane rejony. Szkoda, bo koncept i obrana przez reżysera perspektywa mogły nam zagwarantować dzieło co najmniej bardzo dobre. Pozostał tylko żal, że po tak znakomitym początku, kolejnych szans nie udało się wykorzystać.

Mimo nagromadzenia wątków i przesunięcia środka ciężkości jest zdyscyplinowany i w ostatecznym rozrachunku stanowi integralną, spójną całość.

Waves dzieli się na dwie klarowne połowy. Pierwsza to najbardziej wstrząsający film roku, który onieśmiela reżyserską maestrią, a druga to młodzieżowy komediodramat, który w końcówce tonie pod naporem taniego sentymentalizmu.

Efekciarska, zrealizowana w teledyskowej konwencji wizja dojrzewania, w której rodzicielską miłość zastępuje apodyktyczne dążenie do perfekcji.

Jeżeli kiedyś zastanawialiście się, czy da się w pełni ukazać życie w jednym filmie, to już przybywam z odpowiedzią. Da się. "Waves" jest tego przepięknym przykładem. Wielki film.

Przy całej sympatii do Dawida Podsiadło, nie słuchajcie go, bo fale zdecydowanie są. 'Waves' autorstwa Traya Edwarda Shultsa jest wzruszającą sagą rodzinną osadzoną wokół tragicznego wydarzenia i wątku młodego czarnoskórego mężczyzny, który będąc jego uczestnikiem wpływa na losy wszystkich sobie bliskich osób.