"Kolos" odsiaduje wyrok. Tymczasem gangster "Hajs" proponuje mu współpracę.
- Obsada: Konrad Eleryk, Marta Żmuda Trzebiatowska, Agnieszka Więdłocha, Mirosław Zbrojewicz, Marian Dziędziel
- Reżyser: Radosław Markiewicz
- Scenariusz: Piotr Owcarz, Radosław Markiewicz
- Ostatnia aktywność krytyków: 18 października 2017 (1 rok temu)
- Premiera kinowa: 8 kwietnia 2016 (2 lata temu)
- Premiera światowa: 8 kwietnia 2016 (2 lata temu)
2.1
10.0
0.0
13
Bardzo negatywnie oceniony przez krytyków
-
0%pozytywnych
ocen -
13recenzji
krytyków -
12ocen
krytyków -
0pozytywnych
ocen -
12negatywnych
ocen
-
Niestety więcej w nim niedociągnięć niż walorów artystycznych, choć nie można mu odmówić specyficznego uroku.
-
Mamy do czynienia z nieudolnym wyważaniem drzwi, do których kluczem jest dobre filmowe rzemiosło, a tego w obrazie Radosława Markiewicza brakuje najbardziej.
-
Zamiast radosnej zabawy kliszami i warsztatowego popisu mamy filmowy bubel.
-
Fabularny misz-masz bez ładu i składu z wątkami prowadzącymi donikąd trudno się ogląda, a bijąca z ekranu nuda staje się synonimem tego filmu. Bełkot wydobywa się również z dialogów, które nawet w małej ilości są sztuczne i niezrozumiałe. Udane są tylko zdjęcia.
-
Po prostu wszystko tutaj fałszuje. Sensacyjny romans łamany na gangsterskie kino jest pełen defektów i błędów u podstaw.
-
Eksperyment, który trzeba spisać na straty.
-
Miało być mocno i intrygująco, a wyszło karykaturalnie i siermiężnie.
-
Wygląda jak skrzyżowanie ekonomicznej wersji "Sin City" z czymś, co Quentin Tarantino zrobiłby lunatykując i majacząc przez sen.
-
Trudno znaleźć pozytywny aspekt produkcji prócz tego, że trwa stosunkowo krótko. Scenariusz jest zupełnie nietrafiony, obsada aktorska niewyraźna, zdjęcia robione na siłę artystycznym okiem, muzyka jednostajna oraz mało oddająca atmosferę filmu.
-
Kompletna katastrofa.
-
Zawodzi przede wszystkim przewidywalność i płytkość.
-
Dosłownie wszystko jest kalką/symulacją wykonaną na dodatek w bardzo złym stylu.
-
Duży potencjał historii nie zostaje wykorzystany. Brakuje zniuansowania wszechobecnego patosu, który nadałby filmowi oddechu.
