ginger1950

kalendarz adwentowy czyli: porwania dzieci, głos wewnątrz głowy, impreza faszystów i dużo romantyzmu - idealny film na Boże Narodzenie 2025

kalendarz adwentowy czyli: porwania dzieci, głos wewnątrz głowy, impreza faszystów i dużo romantyzmu - idealny film na Boże Narodzenie 2025

Surowy irlandzki klimat, ciekawa konstrukcja scenariusza, przekonujące aktorstwo. Szkoda tylko, że polski dystrybutor słaby: nie zna historii kina i nie potrafi wprowadzić filmu do szerszej oferty.

Jako debiut reżyserski znanej aktorki, ma ciekawe spostrzeżenia i specyficzne poczucie humoru. Dowodzi także, że kłamstwo ma krótkie nogi oraz że nie przesadza się starych drzew.

Myszy i ludzie = wojna

depresja poporodowa - film ważny w przekazie, mocny w formie i niekomfortowy w odbiorze, opracowany dźwiękowo, brawurowy aktorsko, narracyjnie poszarpany — dla jednych hipnotyczny, dla innych depresyjny

Święta w Toruniu

Najsłabszy z serii, a i tak frekwencyjny sukces.

Trafny polski tytuł, bo aż prosi się zawulgaryzować pierwsze słowo. Fanom absurdalnego poczucia humoru może się nawet spodobać, ale widzowie nieprzepadający za takim absurdem nie powinni oczekiwać inteligentnej rozrywki.

siłą tego filmu jest to, że już nie jest tak cukierkowo

Oscara z tego nie będzie. Film dla koneserów - zarówno literatury Kafki, jak i reżyserskiego kunsztu Holland.

Pozostawia po sobie wrażenie chybionego projektu: animacji, która próbuje łączyć horror z kinem familijnym, a w rezultacie nie spełnia obietnic żadnego z tych gatunków. Dla widzów szukających wartościowej propozycji na rodzinny seans jest to tytuł, który budzi poważne zastrzeżenia zarówno pod względem dostosowania do wieku najmłodszych, jak i jakości samej opowieści.

ciekawe spostrzeżenia, chociaż sam motyw podróży w czasie "skopany"

wizyta w ScreenX to wyrzucanie pieniędzy w błoto

Lawiruje na styku horroru i obrazoburczej wizji religijnej. Pomimo niskiego budżetu broni się kreacją ówczesnych czasów. Zamiast skandalu czeka go jednak przemilczenie.

Poruszające emerytalne kino drogi. Absurdalny brazylijski projekt dla starców kontra umiłowanie wolności starszej kobiety. I do tego niebieski śluz ślimaków.

typowo fińska odporność na ciosy, postrzały i obrażenia...

Ciekawa wizja - najważniejsze że po śmierci będzie się można napić wódki przy barze...

Oryginalna forma stylizowana na styl lat 60.: montaż, muzyka, komiksowe wstawki, scenografia, ziarnistość ekranu. Scenariusz jednak może być zbyt dużym wyzwaniem dla szerokiej publiczności.

kobiecy western samurajski - nie jest to łatwy w odbiorze film, ale ma swój klimat

należy bardziej traktować jako solidną lekcję historii niż wybitne dzieło filmowe, chociaż fakt że unika ograniczania się do dramatu sądowego jest godne pochwały

okraść bank

ostrze rumuńskiego kina społecznego mocno stępione

ma spore pokłady erotyzmu, swój klimat, urok i ładne plenery oraz wnętrza, chociaż w końcówce przeradza się raczej niepotrzebnie w klasyczny horror gore

efektowne, ale głównie dla fanów, na plus że to trochę krótsze od jedynki

cztery zamiany to za dużo, bo najbardziej zakręcił się scenarzysta

Wiarygodny, nawet jeżeli scenariuszowo przerysowany, obraz społeczności. Angażująca aktywność bohaterów. Reżyser unika antyklerykalizmu i satyry na rzecz przygnębiającej wiwisekcji.

spory potencjał ze względu na oryginalne potwory i motyw straszenia ludzi - jednak jakby nie udało się tego rozwinąć i wykorzystać

odpowiednie na zakończenie sezonu 2025

Potwierdza powszechne stwierdzenie iż punkt widzenia zależy od punktu siedzenia. Nawet anioły mają problemy z szerszą percepcją. A Keanu Reeves po raz kolejny ratuje ludźmi przed nieszczęściem. Po wyjściu z kina z pewnością można zlikwidować jedną z codziennych przywar: nie esemesować w trakcie jazdy samochodem.

Niepotrzebnie odhacza wszystkie wątki z książki. Ale w finałowej sekwencji odnajduje swój styl. Za długi.

Foliarze wszystkich krajów łączcie się!

randka w kinie całkiem romantyczna

bitwa na jedzenie to jakaś ogólnoświatowa moda? Uwydatnia wszystkie mankamenty warsztatu reżyserskiego. A mógł wnieść sporo świeżości do polskiego kina o młodzieży szkolnej

nowy braciszek

Powiew uczłowieczenia popularnego w kinie czarnego charakteru. A jednocześnie dowód, że nawet w kinie sensacyjnym najlepiej sprawdzają się kameralne, osobiste historie.

czas schudnąć

Historia niesamowicie oryginalnego procesu twórczego: jak mało brakowało, żeby świat nie dostał nigdy dynamicznego „Born in the U.S.A.”. To też historia życia trudnego: jak u wielu celebrytów borykających się z duchami przeszłości, problemami z kontaktami z najbliższymi, chorobami psychicznymi.

monotonny pseudoekologiczny bełkot

Akurat jest na odwrót: koty są super, a psy łotry… Ale film super: o przyjaźni, pomaganiu ludziom i utracie sławy. W dodatku ładny animacyjnie i wyważony dubbingowo.

Dorosło wraz ze swoimi bohaterami, ale wciąż nie wyzbyło się idiotycznego scenariusza. To film rozdarty między dojrzalszą opowieścią o dorastaniu a konsekwentnie powtarzaną tezą całej serii o skrajnej głupocie dorosłych.

Spoko maklerka. Szkoda tylko, że ten obfity biust uwięziony pod białym sweterkiem...