
- 94% pozytywnych
- 27 krytyków
- 97% pozytywnych
- 61 użytkowników
Nieznający ironii, występku ani fałszu Lazzaro jest wcieleniem najszlachetniejszej dobroci, przez wszystkich uznawanej jednak za zwykłą głupotę. Kiedy udzieli schronienia znudzonemu synowi arystokratki, ten postanowi dla zabawy wykorzystać naiwność wieśniaka.
- Aktorzy: Adriano Tardiolo, Agnese Graziani, Luca Chikovani, Alba Rohrwacher, Sergi López i 15 więcej
- Reżyser: Alice Rohrwacher
- Scenariusz: Alice Rohrwacher
- Premiera kinowa: 8 marca 2019
- Premiera światowa: 13 maja 2018
- Ostatnia aktywność: 26 kwietnia
- Dodany: 15 maja 2018
-
Rohrwacher stworzyła film wyjątkowo mocny, o piorunującej sile rażenia. Tym bardziej chylę czoła, że całość cechuje się nieziemskim pięknem, polotem, subtelnością oraz bijącą z ekranu magią. Ten film pozostanie ze mną na zawsze.
-
Pełen symbolizmu, osadzony w tradycji włoskiego kina neorealizmu, trudny do interpretacji, a jeszcze trudniejszy do przetrwania ze względu na formę i tempo narracji. Recenzja: https://www.wodaiogien.com/single-post/2019/03/08/Szcz%C4%99%C5%9Bliwy-Lazzaro-%E2%80%93-w-klimacie-w%C5%82oskiego-neorealizmu-ocena-410
-
18.NH #28: Spore pozytywne zaskoczenie, przypowieść o markizach i wieśniakach, SPOILER ALERT z jednej strony o wyzysku, z drugiej o tytułowym szczęściu.
-
(8.5) kino społeczne przeplata się tu z realizmem magicznym, komentarz socjoekonomiczny z ludową baśnią. a Rohrwacher prowadzi tę opowieść bezbłędnie. piękne!
-
Cinergia: Magiczny, daleki od oczywistości, a przy tym zrozumiały. Pierwsza połowa zdecydowanie lepsza, ale druga również ma swój urok.
-
#NH
Dla takich filmów kocham kino, dla takich emocji oglądam takie filmy -
-
U Rohrwacher realnością rządzi nieprzewidywalność. Pierwiastek magiczny w żaden sposób nienegujący zastanego porządku. Chcę wrócić!
-
-
Ciepły,doskonały,piękny i zarazem taki niewinny,poprostu magia kina
-
Rohrwacher znowu zabiera widza na Włoską wieś. Reżyserka jeszcze raz konfliktuje ze sobą ów świat sielski z miastem. Jednakże tym razem główną formą przekazu jest symbolika, której jest na pęczki, a widz zostaje zmuszony do myślenia.
-
Liryczna opowieść o uosobieniu wszelkich cnót, których próżno szukać we współczesnym, bezwzględnym świecie.
-
Nie rozszyfrowałem tego filmu do końca(planuje jeszcze powtórzyć seanse, by zrozumieć resztę), ale jedno jest pewne. Po tym filmie czuję się równie szczęśliwy co Lazzaro.
-
Los świętego Łazarza, dobry i naiwny. Całość zamknięta metafizyczną, metaforyczną klamrą. Ten sam los dla uratowanych i oszukanych we wiosce Nienaruszalnej.