Polska ornitolog pracująca w Rwandzie ratuje młodą dziewczynę z plemienia Tutsi.
- Aktorzy: Jowita Budnik, Eliane Umuhire, Witold Wieliński, Ciza Remy Muhirwa, Herve Kimenyi Rutaremara i 12 więcej
- Reżyserzy: Krzysztof Krauze, Joanna Kos-Krauze
- Scenarzyści: Krzysztof Krauze, Joanna Kos-Krauze
- Premiera kinowa: 22 września 2017
- Premiera DVD: 22 marca 2018
- Premiera światowa: 4 lipca 2017
- Ostatnia aktywność: 12 listopada 2023
- Dodany: 3 lipca 2017
-
Oceny krytyków
-
Oceny użytkowników
-
Recenzje krytyków
-
Więcej"Ptaki" globalizują naszą historyczną świadomość, pozwalają umieścić polskie myślenie o takich zjawiskach jak ludobójstwo poza naszym własnym wschodnioeuropejskim kontekstem.
-
Więcej
"Ptaki..." zaczynają się tam, gdzie większość podobnych filmów dobiega końca. Zamiast rekonstruować na ekranie sam proces ludobójstwa w Ruandzie, polscy twórcy opisują "krajobraz po bitwie", opowiadają o traumie, żałobie, a w końcu także i o zdolności do przebaczenia.
-
Więcej
"Ptaki śpiewają w Kigali" są jak nagły, przeszywający ciszę krzyk.
-
Więcej
Film o ogromnej dyscyplinie. Dzięki Budnik i Umuhire naładowany jest emocjami. A jednocześnie Joanna Kos-Krauze opowiada tę historię bez patosu i sentymentalizmu. Chłodno, z dystansu, pozwalając widzowi samodzielnie myśleć.
-
Więcej
Aktorki nie tylko mocno wchodzą w swoje postacie, ale też czysto, energetycznie i delikatnie zarazem oddają wyjątkowość relacji pomiędzy Anną i Claudine, poszukujących oczyszczenia, wyzwolenia z przeszłości, a jednocześnie płacących za nią wysoką cenę. W dużej mierze dzięki nim ten nieprecyzyjny, chaotyczny film zyskał wymiar uniwersalny, domagający się od widza empatii, także w kontekście współczesnej, przepastnej rzeki uchodźców.
-
Więcej
Kino trudne, wymagające oraz nieprzyjemne. Seans może boleć, wstrząsnąć czy odrzucić, ale na pewno nikt nie przejdzie obok filmu Krauzów obojętnie.
-
Więcej
Niewdzięczny, trudny w odbiorze, ale głęboko przemyślany, mądrze ułożony, ściśle łączący formę z treścią.
-
-
Recenzje użytkowników
-
Sępy nie widzą różnicy między padliną a ciałami ludzi. To straszne. Chociaż film w mojej opinii nie należy do udanych, na długo zostanie w głowie.
-
42. Gdynia #1: Ach, ile jest tu mądrej treści... :-)
-
kino trudne w odbiorze; chłodne, surowe i nieprzystępne. ale jak inaczej opowiadać o zmaganiu się z traumą?
-
Wolałbym go zobaczyć w klasycznej formie. Całość rozmywa się coraz bardziej w czasie, a temat przestaje obchodzić. Nie wierzę, że powstawał tyle czasu.
-
