W czasach, gdy wszystko jest jednorazowe i łatwe do wymiany, Wanda i Janek podejmą próbę naprawy relacji, w której jeszcze nie wszystko jest stracone.
- Aktorzy: Zofia Chabiera, Marcin Sztabiński, Mariusz Saniternik, Elżbieta Karkoszka, Andrzej Iwaniuk i 8 więcej
- Reżyser: Maria Zbąska
- Scenarzysta: Maria Zbąska
- Premiera kinowa: 25 grudnia 2024
- Premiera światowa: 15 czerwca 2024
- Ostatnia aktywność: 1 maja
- Dodany: 22 września 2024
-
Oceny krytyków
-
Oceny użytkowników
-
Recenzje krytyków
-
WięcejSzacunek dla debiutującej w roli reżyserskiej Marii Zbąskiej. Odpowiedzialnej równolegle za scenariusz i zdjęcia. Zrobiła piękny film, który trafi do wielu widzów. Oby to był początek jest drogi twórczej i przekazywania odbiorcom tak zbalansowanych życiowo produkcji.
-
Więcej
Może i reżyserka sugeruje, że to nie jej film, a klimatem przypomina niektóre produkcje ze Skandynawii. Nie dajcie się jednak zwieść - debiut Zbąskiej elektryzuje, porusza, bawi i.... koi. Po takich debiutach chce się obserwować i wyczekiwać na kolejne dokonania.
-
Więcej
Nie jest to kino wielkie, ale nie jestem pewna czy miało nawet takie ambicje. Zbąska unika bergamowskich analiz, nie stara się też stawiać hucznych diagnoz. Czyni cel z drogi, próbując uchwycić coś wymykającego się definicjom. Z czasem drugorzędnego znaczenia nabiera to, czy Wanda i Janek ogień utracili chwilowo czy bezpowrotnie. Reżyserka zadaje też więcej pytań niż udziela odpowiedzi.
-
-
Recenzje użytkowników
-
To nie mój film to dobry film. Rozpisany na dwóch aktorów, z szerokimi i momentami klaustrofobicznymi kadrami, ukazuję relację nietuzinkową, wypaloną. Podróż jaką bohaterowie przechodzą jest pewnego rodzaju odrodzeniem z którego wychodzą ciekawe, wymijające się wnioski. Bardzo mądry, ważny i potrzebny film. I dwójka aktorów która wypełnia swoim anturażem ekran, dwie kompletnie różne role, konfrontacja oczekiwań z rzeczywistością, zasad z samowolką. Warto obejrzenia.
-
Więcej
Właśnie, że MÓJ, a dokładniej NASZ. Każdy kto jest w trwającym związku kilkanaście lat może w bohaterach przejrzeć się jak w lustrze. Wiarygodne dialogi, przekonujące aktorstwo, subtelny podkład muzyczny. I te postacie drugoplanowe: rybak, pijak, samotnik, lisek, a może nawet kalafior w garnku i półminutowy orgazm świni.
Pierwsza wizyta w kinie w 2025 roku, a już konkurs na najbardziej życiowy film - rozstrzygnięty. -
(4.1) "Ostatni dzień lata", tylko że to upośledzone kino III RP, gdzie często nie słychać co mówią aktorzy. Film kończy się niczym i chuj.
-
