O psie, który jeździł koleją

Zaletą O psie, który jeździł koleją wszystko jest to, że nie jest tak do końca dziecinny. Oczywiście bywa naiwny, ale nie głupi.

Barwna, choć prosta w przekazie historia wyciskająca łzy. Ile emocji tyle wzruszeń. Ile radości tyle smutku. I choć oryginalnością nie grzeszy, i choć nie jest wierna książce, to dla miłośników zwierząt będzie dobrym rozpoczęciem przed tą mglistą i zimniejszą porą roku.

Żadna kampania nie ociepli wizerunku PKP tak jak omawiany film. Oczywiście nie o to chodziło w tej świeżutkiej adaptacji słynnego opowiadania Romana Pisarskiego, ale, skoro ta się udała, to skorzystają wszyscy. Głównie najmłodsi widzowie, bo to dla nich jest ten film przeznaczony. "O psie, który jeździł koleją" od dzisiaj można oglądać na ekranach kin.

Uboższy o szokujący twist, ale za to działający jako familijne kino komfortu film Nieć jest spełniony. Na przestrzeni kilku scen i w prostych symbolach udało się rozrysować dramat całej rodziny dotkniętej tragedią, a gagami wyrównać przytłaczające emocje.

Jest nieco przesłodzony i nastawiony na wyciskanie łez. Całość ma w sobie jednak bardzo dużą dozę empatii, która wybrzmiewa dzięki dobremu castingowi. To kolejny przykład, że w rodzimym kinie familijnym, pomimo potknięć, zaczyna dziać się dobrze.