You Won't Be Alone

Pięknie nihilistyczny, poetycko opowiedziany film o smutkach życia, naszych codziennych udrękach, niedoskonałościach ludzi, seksistowskich zapędach społeczeństwa, wreszcie o poznawaniu siebie i świata, pragnieniu przynależności. Żeby go docenić, w duchu musi grać odpowiednio zasępiona nuta, to nie jest film na każdą okazję i każdy nastrój. Narracja jest chłodna i wymagająca, monologi są szorstkie.

Stolevski potrafi kreować nieoczywisty klimat i tworzyć postaci, którym jednocześnie współczujemy i które nas odrzucają. W tym objawia się jego mądrość - nic nie jest jednoznaczne, wszyscy mamy splamione ręce, każdy jest ofiarą, dlatego kaleczy innych.

Absolutnie czarowny. Bogaty treściowo ale opowiedziany w cichości i wsparty o minimalistyczne środki wyrazu.

Banalne stwierdzenie, że przebaczenie jest jedynym sposobem zaznania spokoju, tutaj nabiera nowej formy i kolorytu. Zaufanie może przynieść odkupienie i dać pełną słońca przyszłość, ale wymaga kompromisu. Ta fuzja myśli i obrazu tworzy świeżą wirtuozerię kina ponad kliszami - soczystego i pożywnego jak jabłko, cudownie odczarowane przez macedońskiego twórcę z ładunku zła.