Uliczny wojownik

Dzisiaj "Street Fightera" można odbierać jako esencję epoki - schematy kina akcji spotęgowane są tutaj do karykaturalnego ekstremum i chociaż był to kinowy hit, obecnie należy mu się medal za szczytowe dokonanie kina klasy B lat 90. i produkcję doskonale pasującą do określenia "tak złe, że aż dobre".

Ma swoje wady i jest jedną z gorszych adaptacji gier, jednak są w nim pewne czynniki, dla których warto go choć raz obejrzeć. Przede wszystkim wszystkie sceny z Raulem Julią. Poza tym w filmie znajduje się kilka naprawdę zabawnych scen oraz jeszcze więcej scen, które są zabawne, chociaż twórcy taki ich na pewno nie planowali.

Powstał w czasach, gdy Hollywood dopiero uczyło się gier. I chyba nadal się uczy, o czym świadczy przeciętny Tomb Raider i najwyżej przyzwoite Rampage. Recepta na sukces tymczasem jest bardzo prosta. Otóż gry należy traktować poważnie.