Alone in Berlin

Kolejny raz, przy dużym budżecie i wsparciu wielkiego studia filmowego, otrzymujemy poprawnie zrobiony film, zniszczony przez detale. Bo dopieszczona do bólu scena wizualna, scenografia i kostiumy, zostają zniweczone przez drętwe dialogi prowadzone w języku angielskim z nieznośnym, niemieckim akcentem.

"Alone in Berlin" stworzono wg najbardziej banalnych, hollywoodzkich standardów. Tym samym nie znaleziono w filmie miejsca ani na pogłębiony rys psychologiczny postaci, ani na nieco bardziej wyrazistą formę narracyjną. Otrzymaliśmy za to nudną, trywialną laurkę o dzielnych ludziach, o której prędko chce się zapomnieć.

Ostrzegamy - trzeci pełnometrażowy film Vincenta Péreza okazuje się poprawny jak szkolna czytanka, a niemiecki akcent Emmy Thompson przeraża bardziej niż metody śledcze gestapo.

Perez zaplanował swoją produkcję na rynek międzynarodowy, ale zapomniał, że w filmie równie ważne jak przystępność, jest wiarygodne przedstawienie bohaterów, za którymi chce się podążać.