Mortensen tworzy pełnowymiarową osobowość, pozostawiając zarazem szerokie pole do indywidualnej interpretacji widza. Niebezpiecznametoda3 Gdyby reszta obsady grała tak dobrze, obraz odniósłby sukces. Błyskotliwy, aktorski pojedynek potrafi przecież trzymać w napięciu, nawet przy nieciekawej inscenizacji. O pojedynku Fassbendera z Mortenesenem nie ma tu jednak mowy. W takich warunkach decyzja o tak statycznej formie okazała się wyborem, nomen omen, niebezpiecznej metody.

Klasycyzujący dramat kostiumowy, trzymający emocje widza na wodzy, jednak ciągle niewątpliwie cronenbergowski.

Zastanawiam się, jak można by ocalić film przed werdyktem. Może jego banał i artystyczny konformizm jest celowy, może opowiada o tym, jak banalna i konformistyczna stała się w końcu psychoanaliza?

Ogromny potencjał, tkwiący w życiorysach pionierów psychoanalizy, nie został wykorzystany nawet w połowie, a "Niebezpieczna metoda" jest jednym z najsłabszych dzieł w karierze kanadyjskiego mistrza. Bo choć zdarzały mu się filmy lepsze i gorsze, zawsze odciskał na nich stempel swojej autorskości. W "Niebezpiecznej metodzie" nie uświadczymy niczego z Cronenberga - specyficzny styl i niebanalną wrażliwość zastąpiły sztampa i konwencja.