Rój

Debiut i eksperyment zarazem, niezwykle ambitne i ryzykowne przedsięwzięcie. Wyszło do pewnego stopnia. A do pewnego stopnia stworzono film bezemocjonalny i silący się na bycie retorykiem swojej własnej prawdy wynikającej z samego bytu przedsięwzięcia.

Bala, podobnie jak Marie Kreutzer w W gorsecie, oddaje głos kobietom, zwracając uwagę na ich samotność, spotęgowaną głównie brakiem wsparcia i zrozumienia ze strony własnych dzieci. Tak samo jak austriacka twórczyni wolność traktując jako wartość graniczną, często wymagającą niemożliwych wręcz poświęceń. W formalnym zabiegu z końca filmu, osadzającym wyspę na mapie świata, przekonuje, że walka o nią toczy się wszędzie, codziennie.

Samemu serialowi do syntetycznych, przetworzonych produktów bardzo daleko, mimo że nie stanowi nowego komentarza ani nie przedstawia nowej perspektywy na celebrytów czy fandom - wątku eksplorowanego przecież w popkulturze od kilku dekad. Nie odbiera to przyjemności z oglądania, ale też nie zaspokaja apetytu na długo.

W podejściu reżysera i jego ekipy wyczuwalna jest autentyczna chęć odważnego opowiedzenia się po stronie własnych poglądów i wartości.