Powrót do tamtych dni

Początkowo ma się wrażenie nostalgicznego powrotu do początku lat 90,wybrzmiewa z filmu beztroska,podwórkowe życie a wszystko obserwujemy z perspektywy dorastającego chłopca.Szybko dostajemy plaskacza w twarz i już do końca seansu odczuwa się niewygodę,ból,brutalność,zakłamanie.A ta całość zamknięta jest hermetycznie w blokowisku wszystkowiedzących sasiadów.I kreacja Stuhra wgniotła w fotel tak,że ja po seansie nie mogłem złapać oddechu zaś Książkiewicz-Koziar tworzą duet miażdżący serca.

Solidne, mocno brutalne, jeśli chodzi o tematykę, kino ze świetnym aktorstwem głównych postaci, który miewa problemy z niektórymi wątkami pobocznymi.

Drobiazgowa wiwisekcja życia z alkoholikiem. Brutalne, ale prawdziwe. ręcz gotowy materiał na terapię antyalkoholową. Życiowa rola Stuhra, niewiele mniej przejmująca Książkiewicz. Recenzja: https://www.wodaiogien.com/single-post/powr%C3%B3t-do-tamtych-dni-alkoholik-ocena-9-10

Może momentami jest nieco zbyt dosadny i nie bawi się w subtelność, ale czuć przy tym dużą szczerość. Przemówił do mnie.

Bardzo ważny temat bardzo dobrze opowiedziany przez reżysera. Świetna Weronika Książkiewicz.

W tym pięknym kolorowym cukierku kryje się zgniła masa. Każdy z nas choć raz takiego cukierka widział na własne oczy i Aksinowicz o tym mądrze przypomina. Podchodzi do tego łagodnie, niepretensjonalnie, nie zapomina o parabolicznej strukturze życia. W tym wszystkim potrafi też wbić nas w fotel kiedy trzeba.

Może dlatego, że to nie moje czasy, może dlatego, że jestem przeciwko alkoholowi, a może z powodu przeciętnego aktorstwa nieletnich aktorów.