Baudrillardowski konsumpcjonizm i hiperrzeczywistość większa niż Matrix. I o tym, że żeby zyskać kontrolę, czasem trzeba ją najpierw stracić.

arcydzieło na wielu poziomach: technicznym, artystycznym, reżyserskim, scenariusza...

Surrealistyczna opowieść o autodestrukcji, samospełnieniu i ludzkiej egzystencji. Porusza niezliczoną ilość zagadnień i problemów, bawiąc się przy tym z widzem.

Pitt i Norton rozwalili ten film i mój umysł na drobne kawałeczki. Świetnie napisany scenariusz i rozpisane postacie. A teksty wciąż żywe i aktualne.

Raz trafna krytyka konsumpcjonizmu, raz totalnie nieangażujące i bełkotliwe preludium do wyzwoleńczej anarchii. Taka reżyseria zasługuje na lepszy scenariusz.

Genialny film. Pomimo kilkunastu lat nadal aktualny. Plus za aktorstwo.

Mindblow. <3
Zawieszenie niewiary jedynie tak średnio u mnie zadziałało, bo jak przez cały film płynęło mi się gładko, tak od sceny z policjantami w trzecim akcie już było średnio... :/

Szalony popis aktorski i reżyserski

No nie da się inaczej. Po obejrzeniu Mr Robot nie robi takiego mindfucka, jaki by zrobił bez znajomości serialu (było mi łatwiej domyślić się pewnych zwrotów akcji). Łamanie 4. ściany - kocham.

Id, ego, superego.