Jak najdalej stąd

Choć momentami historia nieco ciągnęła się dla mnie i nie wiedziała dokąd iść to i tak całość bardzo podobała mi się. Jak zwykle u Domalewskiego, świetni aktorzy i ciekawa panorama społeczna, a do tego tym razem dochodzi jeszcze nie oczywista historia, gdzie nic nie jest czarno-białe.

"Jak najdalej stąd" pokazuje, że Piotr Domalewski po "Cichej Nocy" nie spoczął na laurach i dostarczył kolejną udaną produkcję mającą świetną grę aktorską i trafnie komentującą aspekt społeczny, mimo że zdarzają się w drugiej połowie problemy z fabułą i tempem. Szkoda tylko, że ten film jest kompletnie ignorowany przez widownię.

Świetna rola młodej debiutantki. Przy tym ukazany został nieco pesymistyczny obraz całej emigracji zarobkowej, idealnie spuentowany przez postać graną przez Jakubika. Film tak naprawdę jednej aktorki, choć może nie jest równomierny, to aż kipi od wewnętrznych emocji Oli i jej rozdarcia między tym co chce, a co musi.

"Jest jak jest" Mimo drobnych zgrzytów wciągnęła ta historia i nawet trochę poruszyła a to jak na współczesne polskie kino całkiem dobre osiągnięcie (fakt bezsprzeczny, gówniaki zachowują się dziś jakby wszystko im się należało)

Domalewski nadspodziewanie jest w stanie wykrzesać z tego wiele emocji – tym bardziej ta końcówka chwyta. Czasami na skróty, ale zwykle prawdziwie i przejmująco.

Dosyć nierówny.

Jako kino społecznie zaangażowane zaledwie prześlizguje się po tematyce emigracji zarobkowej bez nadziei na szczęście. Aczkolwiek Zofia Stafiej jest warta uwagi. Plus ładne zakończenie!

znakomita rola Stafiej