Diabeł morski

Aroonpheng nikogo nie atakuje ani nie ocenia. Buduje wątłą nić fabularną na ludzkich dramatach oscylujących wokół poszukiwania stabilizacji oraz poczucia zagubienia. Zestawia trwałość przyrody z ludzką przemijalnością, lecz nie deprecjonuje przy tym godności człowieka.

Jest filmem pełnym hipnotyzujących obrazów i dźwięków, snującym się na granicy fantazji i rzeczywistości, wolności i śmierci, azylu i utraty tożsamości. W intymną historię abstrakcyjnego trójkąta miłosnego wpisuje świadectwo ogromnej tragedii całego narodu i ludobójstwa na Rohingya.

Azjatycki reżyser, korzystając ze sprawdzonych tropów swojego rodzimego mistrza Apichatponga Weerasethakula, tworzy frapujące i bardzo aktualne dzieło, tak odległe od europejskich filmów podejmujących analogiczny temat. Nie serwując prostych odpowiedzi, wciąga widza w hipnotyzującą podróż po tajlandzkim lesie opłakującym zmarłych.