Ucieczka

Jej serial operuje specyficzną, rozpędzoną i nieco chaotyczną energią, która udziela się samemu widzowi. "Ucieczka" jest pod tym względem niczym rozpędzony pociąg, którym jadą bohaterowie. Serial jest dziwny i zaskakujący, a równocześnie potrafiący przyciągnąć do swojego świata.

Historia przypommina tę opowiedzianą przed laty przez Richarda Linklatera w filmie Przed zachodem słońca.

Serial Jones niełatwo polubić od pierwszego odcinka, lecz wypada dać mu szansę, jeśli nie dla magnetyzującego duetu Wever/Gleeson, to z uwagi na fakt, że jest to propozycja faktycznie oferująca inne doświadczenie niż lwia część telewizyjnej ramówki. Czyli wsiadać, drzwi zamykać.

To serial o kobiecie, która z dnia na dzień wychodzi ze swojego życia, w tym - z macierzyństwa. To bomba, ale bomba rozbrojona publicystycznym wytrychem, jednym wykrzyczanym monologiem, który na naruszenie tabu odpowiada niemal coacherskim "wyrażeniem siebie". Jakby w ogóle nie był to fundament opowieści i jej wielki temat. I to, niestety, jedyna w tym serialu faktyczna ucieczka.