Malwina Wapińska

Nie jest w stanie udźwignąć ciężaru wielowymiarowej i pełnej niuansów powieści Rotha. Udało się wyciąć z niej zaledwie wierzchnią warstwę fabularną, by wykroić wprawdzie solidny, acz nieco ckliwy dramat rodzinny.

Philippe Garrel powiedział, że nakręcił film o triumfie miłości, ale miłość we "W cieniu kobiet" jest czymś umownym. Mówi się o niej, odmienia się ją przez przypadki, ale się jej nie widzi ani nie czuje.

Na ten film po prostu miło się patrzy. Nie byłoby jednak dramaturgii, gdyby od czasu do czasu sielanki nie przerywał dźwięk tłuczonych z furią talerzy.

Sprawia, że odkrywamy, jak wielką rozkosz mogą sprawić odgłosy skwierczenia, widok rumieniącego się czosnku lub plastrów soczystego mięsa. Do tego jeszcze sporo słonecznej muzyki. Bon appétit!

To jeden z tych filmów, który chce sprawić, by dorosły widz poczuł się w kinie jak dziecko. Wszystko tu jest piękne, bajkowe i po części znane. Oglądając, trudno się połapać, czy klimatowi filmu Akivy Goldsmana bliżej do powieści Charlesa Dickensa, wiktoriańskich historii o Draculi czy "Opowieści z Narnii".

71-letni Martin Scorsese w "Wilku z Wall Street" nie próbuje opowiadać nam historii z morałem. Puszcza wodze fantazji, trafiając w samo sedno.

Błędem byłoby jednak sądzić, że "Kamerdyner" jest tylko paradą wielkich gwiazd ekranu i show-biznesu. To przede wszystkim spójna i dobrze skonstruowana opowieść o walkach rasowych i burzliwych przemianach społecznych w XX-wiecznej Ameryce.

Technologicznie nowoczesny, fabularnie - anachroniczny. Fiodor Bondarczuk chciał złapać zbyt wiele srok za ogon.

Chwilami szokuje, ale i wciąga.

Z pewnością film Jordana Vogt-Robertsa potrafi zaskarbić sobie sympatię nawet sceptycznych widzów.

Miał trafić do współczesnego młodego widza. Niestety, zabrakło spójnej koncepcji, a gra aktorów okazuje się nierówna.

Dystrybutor chyba popełnił błąd, reklamując "Perfekcjonistę" jako thriller. Nie o budowanie napięcia ani zaskakiwanie widza tu chodzi. Film Godeau jest raczej mrocznym studium psychologicznym, próbą rozgryzienia człowieka, który i tak do samego końca pozostanie dla nas zagadką.

Kontynuacja przygód Gru i brygady Minionków nie ustępuje niczym części pierwszej. Film w idealnych proporcjach łączy świetną animację, elementy kina akcji, dużo dobrego humoru i ciepłą opowieść o zmaganiach samotnego ojca, mimo licznych wpadek próbującego wychować trzy córki.

Sympatyczny film, który bawiąc, daje do myślenia. My, dorośli, doskonale wiemy, że życie studenta bywa potworne, a o tym, czy ze zmagań z edukacją wyjdziemy zwycięscy, decyduje tylko nasza determinacja.

Poukładany z puzzli ludzkich życiorysów. Udany, jeśli mamy ochotę na wycieczkę po hiszpańskim mieście śladem miejscowych kulinariów.

Kawał rozrywki wartej grzechu.

Reżyser "Uciekiniera" Jeff Nichols jest fanem książek Marka Twaina. To widać na ekranie. Ale jego naiwna opowieść o dojrzewaniu potrafi przekonać swą prostotą.

Przywykliśmy oczekiwać od skandynawskiego kina pewnej dozy spleenu i depresyjnej aury. Film szwedzkiej reżyserki Alexandry-Therese Keining nie zawiedzie tych oczekiwań.

To rozmowa fascynująca, bo Danuta Szaflarska niezwykłymi opowieściami potrafi sypać jak z rękawa: niektóre z nich zdają się nieprawdopodobne, inne wzruszają lub bawią do łez, wiele z nich ma wymiar tragiczny, choć narratorka często potrafi złagodzić je znanym sobie optymizmem i poczuciem humoru.

Bywały czasy, kiedy jaskiniowcom żyło się całkiem komfortowo. Przynajmniej tym, którzy bywali bohaterami lubianych bajek animowanych.

Niczym nie zaskakuje, ale to przyjemny seans.