Andrzej Kownacki

Temat uzależnienia od alkoholu jest stale wykorzystywany w świecie filmu. Być może budzi takie zainteresowanie, ponieważ dotyczy także ludzi związanych z samą branżą. Problem ten można ukazywać w różny sposób. Najczęściej, przynajmniej w czasach nam współczesnych, twórcy kierują się w stronę taniej eksploatacji, zarzucając widza obrazami nędzy i rozpaczy w postaci pijackich wybryków wulgarności i dosadności.

Czy dynamicznie rozwijająca się technologia jest w stanie pomóc ludziom w znalezieniu drugiej połówki? W najnowszej produkcji autorstwa Drew Hancocka dostajemy wizję świata, w którym "randkowanie" staje się o wiele prostsze, ale niesie też ze sobą nieprzewidziane konsekwencje. Tym samym reżyser dokonuje analizy kondycji współczesnych związków międzyludzkich. Robi to w sposób inteligentny oraz przewrotny, a także atrakcyjny wizualnie.

Nieczęsto się zdarza, by ktoś zza oceanu kręcił film w Polsce lub o Polsce. Ponieważ jest to raczej rzadkie zjawisko, zatem gdy już dochodzi do takiego zdarzenia, to budzi ono naturalną ciekawość. Tak właśnie stało się z najnowszym obrazem w reżyserii Jesse Eisenberga zatytułowanym "Prawdziwy ból". Amerykański aktor od lat nie robi tajemnicy ze swojego pochodzenia, a swego czasu starał się nawet o polskie obywatelstwo.

Polskie kino nie słynie z tworzenia udanych horrorów. Mało jest w ogóle w historii prób tworzenia kina spod tego gatunku. Twórcy jakby stronili przez lata od takiej tematyki. Pewnym wyjątkiem wydają się lata 80., kiedy powstało kilka klasycznych już dzieł. Był to okres większych poszukiwań reżyserów, więc również horror doczekał się swoich prób. Potem jednak nastąpił zastój, który trwa w zasadzie do dzisiaj.

Gatunek horroru nadal zalicza się do chętnie oglądanych przez publikę, a co za tym idzie, wciąż powstają nowe pomysły na uczynienie go atrakcyjnym dla współczesnego widza. To samo tyczy się obrazów z rodzaju body horroru, a najświeższym przykładem podtrzymania tej tendencji jest najnowszy film francuskiej reżyserki Coralie Fargeat zatytułowany "Substancja". Ten pochodzący z 2024 roku obraz zdążył już przynieść autorce nagrodę za najlepszy scenariusz na tegorocznym Festiwalu Filmowym w Cannes.

Stawiński przez lata dał się poznać jako artysta wyróżniający się wysokim stopniem wrażliwości. Był spostrzegawczym komentatorem współczesnego świata, a jego teksty mogą nadal uchodzić za aktualne. Jednym z mniej znanych dzieł Stawińskiego pozostaje nakręcony w 1964 roku obraz "Pingwin". Pozycja ta zasługuje na szczególną uwagę, gdyż autor scenariusza podjął się także wyreżyserowania filmu.