Magdalena Saryusz-Wolska

Fingscheidt spędziła wiele miesięcy w pogotowiach opiekuńczych, rodzinach zastępczych i na oddziałach psychiatrii dziecięcej. Wiedzę i zdobyte doświadczenie sugestywnie przeniosła do scenariusza.

Banalna opowieść na tle schematycznie potraktowanej historii i domorosłej psychoanalizy.

Dodatkowe dramatyzowanie tej historii przez przeniesienie jej do Stalinstadt oraz dodawanie wyrazistych postaci i motywów jest zupełnie zbędne. Właśnie takie działania sprawiają, że zwykłej historii, która dzieje się na co dzień wokół nas, nie traktujemy wystarczająco poważnie. Zamiast dostrzegać złożoność procesów historycznych, oczekujemy jaskrawych podziałów i oczywistych motywacji.

Film Petzolda to zaskakująca gra z widzem. Stosując niekonwencjonalne analogie historyczne, reżyser dotyka spraw niezwykle współczesnych i uniwersalnych. Jego bohaterowie mogliby spotkać się zawsze i wszędzie - ich los wyglądałby prawdopodobnie tak samo.