Queer

To jeden z filmów, które albo się emocjonalnie kupi na poziomie Lynchowskiej podróży po ścieżkach niedosłownej rzeczywiści kreowanej na poziomie świadomości doprawionej Cronenbergowskim zatraceniem w namacalności narkotycznych wizji, albo wypadnie się z wagonika, nie widząc i nie czując totalnie nic. Ja nie wypadłem i wciąż sunę po torach, a gorzki wydźwięk nieuniknionego sprzężenia zwrotnego w ucieczce od samotności do nieodwzajemnionej miłości nadal dudni mi w głowie. Drzwi zostały otwarte.

Rozczarowujący. Scenariusz nie angażujący. To nie Dolan czy Querelle. Dobry casting.

(7.1) Daniel Craig robi loda, sprawdźcie! Sam nie wiem czy piosenki kleją się z filmem, czy nie (Come as You Are). Końcówka to już Ari Aster. Dżungla na plus

Bardzo mi przykro, ale ten film jest absolutnym nieporozumieniem. Przyznam się, że jestem skrzywdzony przez twórczość Fassbindera - to taki niemiecki reżyser, który, jako mocno zdeklarowany homoseksualista, w swoich filmach przemycał swoją tożsamość i uwypuklał mocno akcenty lgbt. Moim koszmarem w jego wykonaniu był "Querelle", dziś do tego grona dołączą "Queer" - tytuły są podobne bo i filmy stylistycznie też nie różnią się zbytnio.Zbyt naiwne, wymuskane i nie wiem o czym był w sumie ten film.

Pierwsza faza filmu to dość toporne i zbyt dosłowne kino gejowskie, przy którym jedynie zamiłowanie do alkoholu bawi. Jednak w kolejnych rozdziałach film nabiera ciekawszego charakteru. Warto głównie ze względu na ścieżkę dźwiękową.