Queer

"Queer" nie wywołał we mnie aż takiego zachwytu jak "Challengers" i im bliżej końca zaczyna się gubić w swojej narracji. Niemniej muszę wyznać, że nawet w słabszej formie Guadagnino potrafi stworzyć co najmniej intrygujący, nieprzewidywalny oraz audio-wizualnie czarujący. Nie wszystkim się spodoba, ale jest w nim coś dziwnie pociągającego, nawet jeśli nie wszystko stanie się jasne i klarowne.

Magiczny psychodelik, który zażywają w Queer mężczyźni, jest trochę jak te czarodziejskie czerwone trzewiki, podejmujące finalną decyzję za stojącą przed tragicznym wyborem Victorię. Podkochujący się w jej talencie i młodości impresario Boris przypomina zresztą Lee pożądającego ciała i bliskości Allertona. I choć film Guadagnino przepełnia znacznie więcej humoru, światła i samoakceptacji to, kto wie, być może właśnie tak wyglądałoby Queer, gdyby nakręcili je Powell i Pressburger.

Sporym atutem w Queer były dla mnie zdjęcia - szczególnie te skupiające się na postaciach. Dodawało to intymności i namiętności całej historii, która już i tak kipiała żarem. Oczywiście, jest w tym również duża zasługa aktorów: Daniela Craiga i partnerującego mu Drew Starkeya.