Hiszpański romans

Artysta romansuje z nami w starym stylu, za który go polubiliśmy. To przyjemność dla zwolenników jego kina, których pragnieniem nie jest udowadnianie, po którym to tytule wybitny twórca powinien przestać kręcić filmy. I bezpretensjonalny dowód na to, że mądre kino - mimo nawału filmów, którym mądrość dorabiają fani i recenzenci - trzyma moc.

Film zbiera to, za co publiczność przez lata kochała nowojorskiego mistrza, i dlatego byłby świetnym zwieńczeniem wielkiej kariery. Tak się nie stało, Allen kręci dalej, ale wydaje się, jakby właśnie powiedział ostatnie słowo.

Mam pewną teorię, ale chyba aż wstyd się przyznać, że tak pomyślałam: czy Woody Allen się zestarzał? Boże! Mam nadzieję, że nie! Mam nadzieję, że to chwilowy spadek formy. Czekam na kolejny jego film.

To kolejny film Allena o niespełnionym życiu i miłości "starego chłopa" albo jak bywało kiedyś "podstarzałego neurotyka". Tym razem wplątana jest jednak fascynacja kinem i młodszymi kobietami, a właściwie... dorastającymi dziewczynami.