Jerzy jest pisarzem i alkoholikiem. Poznajemy go w momencie, w którym uwierzył, że może wygrać z nałogiem. Zakochuje się w młodej dziewczynie i wreszcie czuje, że ma po co i dla kogo żyć. Jednak nie wytrzymuje długo. Pewnego dnia idzie prosto do baru Pod Mocnym Aniołem, gdzie zaczyna pić... Wkrótce trafia na odwyk, gdzie spotyka doktora Granadę, personel i innych pacjentów, którzy tworzą niezwykle barwną galerię postaci.
- Aktorzy: Robert Więckiewicz, Julia Kijowska, Jacek Braciak, Andrzej Grabowski, Kinga Preis i 15 więcej
- Reżyser: Wojciech Smarzowski
- Scenarzysta: Wojciech Smarzowski
- Premiera kinowa: 17 stycznia 2014
- Premiera DVD: 21 maja 2014
- Premiera światowa: 17 stycznia 2014
- Ostatnia aktywność: 29 grudnia 2024
- Dodany: 28 grudnia 2017
-
Najsłabszy film Smarzowskiego. Ale oby więcej takich słabych filmów w polskim kinie. Świetny Więckiewicz ciągnie film za uszy. Na drugim planie wyróżniali się Dorociński i Braciak. Do połowy film znakomicie obrabia temat alkoholizmu, jednak sceny alkoholowej schizy połączonej z Smarzolowskim montażem wybijąją z rytmu a jest ich bardzo dużo. Zakończenie jest troszeczkę oklepane. Montaż jak to u tego reżysera jest bardzo dziwny, ale taki już jego urok.
-
"Film, który zachwieje Polską". Sorry, ale ja tej pijacko-filozoficznej psychodelii nie kupuję.
-
Chaos i nierytmiczne cięcia można tym razem wybaczyć, gdyż wpisuje się to w konwencję filmu z perspektywy błędnego alholika. A całość dialogami stoi.
-
Pije pan w przerwach między pisaniem czy pisze w przerwach między piciem?
-
Różne oblicza alkoholizmu, a każdy z nich bardziej obrzydliwy od poprzedniego, ale brakuje tu fabuły, przez co zbyt często nudzi.
-
Czy to już nowy gatunek: smarzowski? Wojtek zaczyna się powtarzać (ba! wręcz cytuje samego siebie), ale i w tym jest świetny. Aktorsko pięknie (Więcu! Preis!).
-
-
Wódczany kalejdoskop picia, rzygania, sikania, srania, ruchania i tak w kółko...
-
Mój hipsterski gniew na Smarzowskiego (za to że jest popularny) minął i w końcu mogłem spokojnie obejrzeć :)
-
-
Kino. Odrzucający, ciężki i bardzo typowy dla Smarzowskiego film. Pozostawia widza bez żadnej nadziei, ale z masą przemyśleń.
-
Spirala alkoholizmu. Rzeczywistość się zlewa z przeszłością dla tzw. klasyka.
