Gdzie jesteś, Bernadette?

Choć pierwsza połowa wypada całkiem nieźle i Cate Blanchett wcieliła się świetnie w tytułową postać, to druga połowa mocno rozczarowuje przewidywalnością, skrótowością i trochę urwanym zakończeniem.

Cate Blanchett niezmiennie piękna i utalentowana. Film dobry mimo że brakuje mu wywrotowego charakteru i lepszego umotywowania niektórych wyborów. Nie rozumiem skąd aż tak niskie oceny.

przyjemne zaskoczenie! zabawna, zręcznie poprowadzona, inteligentna wakacyjna rozrywka (nie aspirująca ponad to). plus kolejna znakomita kreacja w dorobku Cate!

Na początku nie zapowiadało niczego niezwykłego, ale im dalej w las tym bardziej historia mnie wciągała i tym bardziej zachwycała mnie kreacja Cate Blanchett.

Nie skleja mi się poważy i trudny temat depresji z scenografią jak z sitcomu, do apogeum absurdu brakowało tylko oklasków z offu. Cate rewelacyjna i to na jej barkach spoczywa ciężar snującej się opowieści o utraconych marzeniach, kłodach pod nogami i zapomnianej dawnej siebie.

murowany kandydat na największe rozczarowanie roku: chaotyczna, niezrozumiała, nieangażująca fabuła, recenzja: https://www.wodaiogien.com/single-post/2019/08/26/Gdzie-jesteś-Bernadette-–-mechanizm-deprecjacji-ocena-310

Niepotrzebnie Linklater wmieszał w to wszystko chorobowe spektrum, bo zwyczajnie go psychologia nie obchodzi. Druga połowa filmu powinna trafić do kosza.

W kółko to samo, to samo, to samo. Zagubienie - poszukiwanie - odnalezienie znowu sensu życia, naprawienie relacji rodzinnych. Do znudzenia. Irytująca bohaterka