Zgubiłam swoje ciało

Nie przekonał mnie. Nie kupuję ani tej historii ani pomysłu z ręką. Co prawda animacja nie jest zła i bywają tutaj dobre momenty, ale to za mało.

Inteligentny i uroczy gatunkowy misz-masz z ciekawym pomysłem na siebie, zachwycający choćby rozmową przez domofon czy ukazaniem wypadku.

Urzekająca, smutna animacja z bardzo ciekawą konstrukcją dwu linii czasowych (realistycznej i niemal symbolicznej) okazała się rewelacją w Cannes. Podróżująca dłoń wita się z trudnym losem i przygotowuje nas na nie do końca satysfakcjonujący finał. To opowieść o dorastaniu, samotności, zakochaniu i traumie. Nie każdego przekona, ale nie ma chyba takich ambicji.

Cudowna, sensualna i bardzo mądra opowieść. Metafora dążenia do całości, tęsknoty za światem, który tą całością był. Przepełniona smutkiem, ale też nadzieją.

mega ciekawy sposób narracji. spodziewałem się większej bomby na zakończeniu. cały film po prostu hipnotyzuje

"Nie wszystko w życiu się udaje" ale warto próbować. W poszukiwaniu straconego czasu, miłości i ... brakującego ciała. Chapeau bas za taki scenariusz i muzykę.

Niebezpieczna podróż dłoni do swojego ciała. Nostalgia, trauma tragedii przeszłości. Jak zacząć żyć? Ciekawe podejście do tematu.

Urzekająca, ale okropnie smutna i dołująca historia, oparta na wielu metaforach, dzięki której można tę opowieść interpretować na wiele sposobów.

Prosty, a jednak bardzo szkatułkowy. Każdy motyw odsyła do innego, a wszystkie na raz do naszych własnych wspomnień.

Otwarty do interpretacji, ze bardzo ładną, klasyczną kreską, w każdym calu napakowany metaforami