Najlepsze najgorsze filmy

To pewnego rodzaju pionierstwo, jakim jest zaszczyt pierwszego chronologicznie tytułu w niechlubnej kategorii, sprawiło, że do dziś w amerykańskim społeczeństwie Reefer Madness nie jest zapomniane.

Plan 9… cierpiał na drętwe dialogi i słabe, nawet wówczas, efekty specjalne – filmowi nawet nie pomógł legendarny Bela Lugosi w obsadzie, który zmarł jeszcze przed ukończeniem zdjęć.

W tej komunistycznej wersji Indiany Jonesa niemal wszystko kuleje: od fabuły, pełnej absurdów, po efekty specjalne.

Koszmarna charakteryzacja oraz motyw ducha dziadka głównego bohatera czy tajemniczej zielonej substancji to pikuś w porównaniu z faktem, że antagonistami w filmie nie są żadne trolle, a… leśne gobliny

Film reżysera Çetin İnanç jest dokładnie tym samym co gra przygodowa Limbo of the Lost, tyle że dla kinematografii.

Oberwało się nawet kostiumom głównych bohaterów – złośliwi twierdzili, że fetysz Schumachera do obcisłych strojów wynikał z jego homoseksualizmu.

Warto wspomnieć, że scenarzysta Michał Szczerbic, świadom profanacji ponadczasowego dzieła „Sapka”, postanowił odciąć się od produkcji jeszcze przed premierą filmu!

I chyba ta dosłowna prostackość, którą nie mogły się „poszczycić” nawet wcześniej wymienione filmy, sprawiła, że ten afrykański „blockbuster” niemal od razu stał się głośny w internecie.

Film, który rodził się w ogromnych bólach i którego budżet pochłonął 6 mln dolarów, został zjedzony przez krytyków filmowych i zwykłych widzów, zarabiając na siebie… ledwo dwa tysiące dolarów.