Przemysław Bednarski

Drugowojenny Mortyr od Mirage Interactive to gra niestety dość słaba, zawierająca jednak pewne ciekawe elementy. Jeżeli masz duże pokłady cierpliwości wobec gier tych słabszych, a zawsze intrygował cię tytuł, który został stworzony przez część autorów pierwotnego, kultowego Mortyra z 1999, możesz sięgnąć po kontynuację. Niemniej od trybu singleplayer polecam grę wieloosobową, którą możesz sprawdzić wraz z kumplami poprzez sieć LAN.

Pomimo swej "sielankowości", DiRT 2 to tytuł godny poprzedników oraz samego, niestety już nieżyjącego, Colina McRae.

Jedna z lepszych gier na rynku, ale chyba zbyt zapomniana i trochę niedoceniana. Polecam zaopatrzyć się we własną kopię, zwłaszcza gdy jesteś fanem niekonwencjonalnych horrorów oraz nieobce ci filozoficzne, metafizyczne klimaty.

Choć e-Racer jest grą ubogą i w trybie single-player, po ukończeniu mistrzostw, raczej na jeden raz, to nie zaszkodzi sprawdzić ten niepozorny i już trochę zapomniany tytuł.

Pariah nie jest grą z najniższej półki, ale po współtwórcach Unreala spodziewałem się znacznie więcej.

Gra autorstwa Digitalo Studios zmarnowała potencjał. Gdyby nie kiepskie AI, wysoki poziom trudności oraz powtarzalność większości misji, Devastation byłoby dobrą pozycją w przemyśle elektronicznej rozrywki. Jednak brutalny świat, krwistość, projekt poziomów i uzbrojenia oraz ładna grafika to za mało, aby cieszyć się w pełni tym tytułem.

Najnowszy Larry to ciekawe połączenie sequelu, remake'u i rebootu serii. Wet Dreams Don't Dry ubiera starą formułę w nowe szaty - choć niemodny garnitur z poliestru i błękitna koszula zostały te same. Jeżeli jesteś fanem ciekawych przygodówek, legendarnych odsłon LSL albo po prostu kręci cię sprośny humor, sięgnij po tytuł - jednak nie spodziewaj się wielkiej rewelacji. Całkiem udane i godne przywrócenie do życia serii o łysiejącym kochanku, ale Leisure Suit Larry WDDD to gra raczej na jeden raz

Ciut lepszy niż Black Ops II, na takim samym poziomie co CoD Ghosts, ciut gorszy od Modern Warfare 3 i Advanced Warfare oraz zdecydowanie gorszy od pozostałych odsłon serii. Nie odradzam, ale też jakoś nie polecam.

Oprócz dynamicznych i efektownych starć na ogromną skalę, w tytule nie brakuje misji, których akcja przypomina filmy z Danielem Craigem jako Bondem.

Największy progres odnośnie serii stanowi mocno odrestaurowany silnik, oferujący przepiękną grafikę. Najcięższym grzechem jest za to średnia i nudna, niewciągająca fabuła, pełna mniej lub bardziej upierdliwych nielogiczności - co, mam nadzieję, zostanie poprawione w ewentualnym sequelu.

Historia Aleksa Masona i jego kompanów potrafi wciągnąć gracza i trzymać w napięciu jak dobry thriller.

Remothered mogę polecić fanom horrorów, ale na pewno nie za taką cenę. Warto poczekać do najbliższej promocji.

Black Ops II to solidna gra, będąca nadal starym, dobrym CoD-em, wzbogaconym dodatkowo o parę przełomowych, jak na tę serię, elementów. Niestety brakuje już tego mrocznego i sensacyjnego klimatu z pierwszej odsłony podserii Black Ops, a etapy osadzone w przyszłości mocno nie pasują do tego świata. Ponadto grę zabijają kiepsko rozpisane dialogi, niektóre żenujące żarty oraz... dubstep.

Jeden z nielicznych udanych remasterów archaicznych gier. Jeśli podobają ci się dalekowschodnie klimaty w krzywym zwierciadle i/lub inne gry od Apogee/3D Realms - to Shadow Warrior jest dla ciebie. Polecam tym bardziej w odświeżonej wersji o nazwie Classic Redux.

Gra jest zróżnicowana, wykonana poprawnie i może dać sporo frajdy. Warstwa fabularna nie jest jednak mocną produkcji - a szczególnie pod kątem tragedii powstańców warszawskich. Momentami jest dużo patetyczności, patriotyzmu i różnych górnolotnych hasełek.

Akcje Dywersyjne to najsłabsza część serii. Pozbawiona klimatu z dwóch pierwszych odsłon, bez trybu dla wielu graczy, który mógłby przedłużyć żywot gry, liniowa jeszcze bardziej niż cykl Call of Duty oraz wybrakowana z powodu zmarnowanej fabuły i drętwych dialogów. Jeśli chciałbyś nadrobić drugowojenne tytuły - zdecydowanie odradzam trzeciego Mortyra. Już zdecydowanie lepiej sięgnąć po dwie pierwsze części.

Black Ops kilka lat temu zawiesił wysoko poprzeczkę. Treyarch w pewien sposób przedefiniowało na nowo Call of Duty, jednocześnie zachowując esencję serii. I za to najbardziej cenię autorów gry, bo nie boją się lekko eksperymentować - dzięki czemu dostałem naprawdę świetną grę, miejscami nawet lepszą od dwóch pierwszych odsłon Modern Warfare.

I wiem, że nie powinno się oceniać książki po okładce, niemniej śmiem podejrzewać, że pozostałe cztery epizody są również warte uwagi.

Na plus trzeba zaliczyć również bardzo klimatyczną ścieżkę dźwiękową, profesjonalną grę aktorską oraz fenomenalny tryb Nazi Zombies.