Film świadomy swej konwencji i w tej materii nie można mu niczego zarzucić. To jedna z nielicznych prób przeniesienia beztroskiego kina klasy B na rynek polski. Udana niestety tylko połowicznie. Ma znakomitą Grochowską (aż za bardzo pochmurną, gdzie jakaś ironia?), przyzwoite sceny akcji i prowadzenie kamery (Johna Wicka się nie spodziewajcie, ale wstydzić się nie trzeba!) i świetny opening z dresami. Później próbuje jednak być zbyt poważny, a przerysowane postacie bardziej żenują niż śmieszą.